หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2787

“หึ คุณมันก็แค่คนเขลาที่ไม่รู้จักเพลิงปีศาจฉบับต้นตำรับ คุณกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นผู้สืบทอดมารอเวจีได้ยังไง?” เฉินผิงเยาะเย้ย ดูท่าเขาจะไม่ได้โกหก

ชิงโฉวขมวดคิ้วและพูดว่า “แกมีเพลิงปีศาจจริงๆ งั้นเหรอ? หรือแกเองก็สืบเชื้อสายมารอเวจี ด้วย? แต่ฉันไม่รู้สึกถึงรัศมีมารในตัวแกเลย นี่แกกินยาระงับรัศมีหรือยังไง?”

คำพูดของชิงโฉวทำเอาเฉินผิงชะงัก เขาไม่รู้ว่ายาระงับรัศมีคืออะไร

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินผิง สั่วซิงเยว่ก็อธิบายว่า “ยาระงับรัศมีเป็นยาพิเศษที่ผลิตขึ้นโดยสำนักประตูตันหยาง มีจุดประสงค์เพื่อซ่อนรัศมีของผู้ใช้และป้องกันไม่ให้ถูกตรวจพบ เนื่องจากสามารถใช้เพื่อดับรัศมีมารได้ ผู้ใช้วิชามารจึงใช้มันเพื่อที่จะใช้ชีวิตได้ตามปกติ เป็นเหตุผลที่ผู้ใช้วิชามารจับตัวผมและบังคับให้ผมทำยาที่ว่าให้พวกเขา ยังไงก็ตาม เพราะฝีมือของผมยังไม่ถึงขั้นจึงทำให้ยาไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร พวกเขาถึงได้หยุดอยู่ที่นี่เพื่อให้ผมผลิตยาเพิ่ม ฤทธิ์ยาที่พวกเขากินเข้าไปใกล้จะหมดลงแล้ว”

เมื่อได้ฟังคำอธิบายของสั่วซิงเยว่ ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจว่าทำไมผู้ใช้วิชามารเหล่านั้นจึงสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในที่แจ้ง

“สำนักประตูตันหยางมักจะทำงานให้ผู้ใช้วิชามารงั้นเหรอครับ?” เฉินผิงเอ่ยถาม

เนื่องจากยาระงับรัศมีเปรียบดั่งยาวิเศษสำหรับผู้ใช้วิชามาร พวกเขาจึงย่อมเป็นลูกค้ารายใหญ่ของยาไปโดยปริยาย