หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2791

ทหารยามสองสามคนที่มีรัศมีอันทรงพลังและสวมเกราะสีเงินกำลังคัดกรองผู้ที่เข้ามาในเมืองชั้นในอย่างเข้มงวด

เช่นเดียวกับผู้อาวุโสสาม พวกเขาล้วนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสาม

เฉินผิงอดอ้าปากค้างด้วยความตกใจไม่ได้เมื่อเห็นเช่นนั้น

ทหารยามเหล่านี้ไปถึงขั้นกึ่งเซียนระดับสามแล้ว! นี่มันบ้าชัดๆ! โดยปกติจะมีเพียงผู้อาวุโสและยอดฝีมือของสำนักเท่านั้นที่จะมีระดับการบำเพ็ญเพียรสูงขนาดนี้ เมืองเจียหลิงแตกต่างจากเมืองอื่นๆ ลิบลับ! ชักอยากรู้แล้วสิว่าคณบดีเป็นคนแบบไหน!

เฉินผิงและคนอื่นๆ ถูกทหารยามหยุดไว้ทันทีที่พวกเขาพยายามจะเข้าไปในเมืองชั้นใน

“หยุดอยู่ตรงนั้น! พวกคุณมาทำอะไรที่นี่?” ทหารยามคนหนึ่งถาม

“เรามาจากสำนักอวี้ติ้ง เรามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานของสมาคมนักกลั่นยา” ผู้อาวุโสสามตอบขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าและมอบบางสิ่งที่คล้ายกับเหรียญตรามรกตให้ทหารยาม

ทหารยามลูบเหรียญตราเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าแล้วส่งคืนให้ผู้อาวุโสสาม “ยินดีต้อนรับ”

ผู้อาวุโสสามเก็บเหรียญตรามรกตแล้วพาเฉินผิงและคนอื่นๆ เข้าไปในเมืองชั้นใน

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะเข้าไปในเมืองชั้นใน แสงสีขาวก็สว่างวาบขึ้นต่อหน้าเขา และเกิดแนวกั้นก่อตัวขึ้นตรงหน้าเพื่อขวางทางเขา

เฉินผิงตัวแข็งทื่อ เขาไม่นึกว่าประตูเมืองจะมีวงแหวนอาคมล้อมรอบ

แต่ทำไมคนอื่นถึงเข้าไปได้ล่ะ? ทำไมมันถึงถูกกระตุ้นพอฉันพยายามจะเข้าไป?

เมื่อเห็นวงแหวนอาคมทำงานเพื่อหยุดเฉินผิงไม่ให้เข้าไป เหล่าทหารยามก็รีบคว้าอาวุธและล้อมเขาไว้ราวกับว่าเขาเป็นศัตรู

“บังอาจนักที่กล้ามาที่เมืองเจียหลิง ผู้ใช้วิชามาร!”

ทหารยามกำลังจะโจมตีเฉินผิงเมื่อผู้อาวุโสสามก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด! เขามาจากสำนักอวี้ติ้ง ไม่มีทางที่เขาจะเป็นผู้ใช้วิชามาร!”

“เห็นไหม? ก็ผ่านมาได้ตามปกติ! ผมไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร!” เฉินผิงพูดกับทหารยามหลังจากเข้ามาในเมืองชั้นใน

ทหารยามทุกคนตกตะลึงและสับสนเมื่อเห็นเช่นนั้น นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“ไหนลองอีกทีซิ!” ทหารยามสั่ง

เฉินผิงจึงข้ามวงแหวนอาคมอีกหลายครั้ง ซึ่งมันก็ไม่ทำงานแต่อย่างใด

“ฮะ แปลกจริง หรือว่าวงแหวนอาคมจะมีข้อผิดพลาดจริงๆ?” ทหารยามถามพลางเกาหัวด้วยความสับสน

“อาจมีบางอย่างผิดปกติกับวงแหวนอาคม เรามาจากสำนักอวี้ติ้ง คนส่วนใหญ่ที่นี่จึงรู้จักเรา ไม่มีทางที่เขาจะเป็นผู้ใช้วิชามาร!” ผู้อาวุโสสามกล่าวกับทหารยาม

เมื่อเห็นว่าวงแหวนอาคมไม่ทำงานอีกต่อไป เหล่าทหารยามก็โบกมือให้เฉินผิงแล้วพูดว่า “งั้นเข้าไปได้!”