เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของเฉินผิง สั่วซิงเยว่ก็อธิบายว่า “คุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ที่เมืองเจียหลิง เจริญรุ่งเรืองถึงขนาดนี้ก็เพราะได้เป็นเจ้าภาพจัดงานของสมาคมนักกลั่นยาประจำปี คณบดีแห่งเมืองเจียหลิงยังเป็นนักกลั่นยาฝีมือเยี่ยมอีกด้วย เป็นเหตุผลที่เมืองเจียหลิงวางรูปปั้นบิดาแห่งการกลั่นยาไว้ที่นี่เพื่อดึงดูดนักกลั่นยาให้หลั่งไหลเข้ามามากขึ้น”
หลังจากที่ได้ฟัง เฉินผิงจึงเข้าใจว่าที่เมืองเจียหลิงทำแบบนั้นก็เพื่อเพิ่มพูนชื่อเสียงและเม็ดเงิน
“ดูเหมือนว่าคณบดีแห่งเจียหลิงจะเก่งเรื่องธุรกิจไม่เบา!” เขาแสดงความเห็นด้วยรอยยิ้ม
“แน่อยู่แล้ว! งานของสมาคมนักกลั่นยาประจำปีมีของหายากและล้ำค่าจำนวนนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้ามา เนื่องจากทรัพยากรจำนวนมากมารวมกันที่เมืองเจียหลิง ทหารยามเฝ้าประตูเมืองจึงล้วนแต่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน เมืองเจียหลิงคงไม่กลายเป็นเมืองใหญ่ขนาดนี้หากปราศจากทรัพยากรจำนวนมหาศาล” สั่วซิงเยว่กล่าว
เฉินผิงรู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องนั้น “หวังว่าเราจะไม่ได้มาเสียเที่ยว!”
ฉันอาจจะสามารถรวบรวมสมุนไพรหายากได้จำนวนมากและรักษายี่เหอได้!
“ขอบคุณที่ช่วยผมไว้ พ่อหนุ่ม นี่คือเหรียญตราของผม ถ้าคุณมีเวลาก็แวะไปหาผมที่งานของสมาคมนักกลั่นยาได้เลย” สั่วซิงเยว่กล่าวพร้อมกับมอบเหรียญตราที่ดูวิจิตรงดงามให้กับเฉินผิง
ถ้ามีเหรียญตรานั้น เฉินผิงจะสามารถเข้าออกสถานที่จัดงานของสมาคมนักกลั่นยาได้อย่างอิสระ ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องรอจนถึงวันงานและต้องต่อแถวรอเหมือนคนอื่นๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...