หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2793

“ผลอัสนีสวรรค์มีพลังสายฟ้าอยู่ข้างในเหรอ?” หลิ่วหรูเยี่ยนอุทานพร้อมเบิกตากว้าง

“ใช่แล้ว ความพิเศษของผลอัสนีสวรรค์ก็คือพลังสายฟ้าของมันนี่ล่ะ สงสัยอยู่ว่าพลังของผมจะแข็งแกร่งขึ้นหรือเปล่าถ้าผมกินผลอัสนีสวรรค์เข้าไป” เฉินผิงกล่าว สายตาของเขาจับจ้องไปที่ผลอัสนีสวรรค์ด้วยความคาดหวัง

“ไม่ลองก็ไม่รู้” หลิ่วหรูเยี่ยนกล่าว

เฉินผิงส่ายหัว “ผมต้องกลั่นผลอัสนีสวรรค์ก่อนถึงจะกินได้ แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายเลย ถ้าเกิดผมพลาดงานของสมาคมนักกลั่นยาก็คงแย่ เอาไว้กินวันหลัง”

เฉินผิงเก็บผลอัสนีสวรรค์เอาไว้ ถ้าเขาพลาดงานของสมาคมนักกลั่นยาเพราะมัวแต่กลั่นผลอัสนีสวรรค์ เขาก็คงเสียโอกาสครั้งใหญ่

ถึงยังไงเขาก็มีผลอยู่ในครอบครองแล้วและจะกินเวลาไหนก็ได้ แต่งานของสมาคมนักกลั่นยาจัดขึ้นปีละครั้งเท่านั้น

“นอนกันเถอะ” หลิ่วหรูเยี่ยนพูดกับเฉินผิงและมองเขาด้วยใบหน้าที่แดงเล็กน้อย

เฉินผิงพยักหน้าแล้วนอนลงบนเตียง เมื่อเห็นเช่นนั้น หลิ่วหรูเยี่ยนก็นอนทับตัวเขา

คราวนี้เฉินผิงไม่ปฏิเสธเธอ

สิ่งที่ตามมาไม่นานหลังจากนั้นคือค่ำคืนแห่งตัณหา และเสียงครางแสนสุขของหลิ่วหรูเยี่ยน

เช้าวันรุ่งขึ้น ผู้อาวุโสสามและยี่เหอเดินออกจากห้องโดยมีรอยคล้ำใต้ตา

คืนนั้นพวกเขานอนไม่ค่อยสบายนัก ที่จริงพวกเขานอนไม่หลับเลย

เมื่อหลิ่วหรูเยี่ยนเดินออกจากห้องด้วยท่าทางเปี่ยมสุขและเห็นผู้อาวุโสสามกับยี่เหอ เธอก็หน้าแดงด้วยความเขินอายทันทีก่อนจะรีบเดินไปอีกทาง

ผู้อาวุโสสามพยักหน้าและพากลุ่มของเฉินผิงออกจากลานบ้าน

“คุณเฉิน เราควรจะไปสนามประลองไหนก่อน? มีสนามประลองสี่แห่งอยู่ทั้งสี่ทิศ ซึ่งมีไว้สำหรับระดับการบำเพ็ญเพียรที่แตกต่างกัน ทางทิศตะวันออกมีไว้สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับหนึ่งถึงสาม และสนามประลองทางทิศใต้มีไว้ให้ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่ถึงหก สนามประลองทางทิศตะวันตกมีไว้สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับเจ็ดถึงแปด และทางทิศเหนือมีไว้ให้ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับเก้า สนามประลองในเมืองชั้นในเปิดให้เฉพาะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนเท่านั้น ในขณะที่สนามประลองในเมืองชั้นนอกมีไว้สำหรับผู้จำแลง ผู้บำเพ็ญเพียรในระดับผู้ทุกข์ยากจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสนามประลอง ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อถึงขั้นนี้พวกเขาจะเติบโตแบบทวีคูณและมีพลังทำลายล้างมากเกินไป หากผู้บำเพ็ญเพียรในระดับนี้ต่อสู้ในเมืองเจียหลิง เมืองเจียหลิงทั้งเมืองอาจกลายเป็นซาก!” ผู้อาวุโสสามอธิบาย

“ต้องเป็นคนที่มีความแค้นต่อกันเท่านั้นเหรอครับ ถึงจะได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสนามประลองได้?” เฉินผิงถาม

“ไม่เสมอไป ส่วนใหญ่แล้วการประลองมีไว้สำหรับวางเดิมพันและชนะเพื่อให้ได้ทรัพยากร ถ้ามีแต่คนที่ต้องการยุติความแค้นเท่านั้นที่ใช้สนามประลอง สนามประลองเหล่านั้นคงถูกทิ้งร้างไปนานแล้ว” ผู้อาวุโสสามตอบ

ตอนนั้นเองที่เฉินผิงตระหนักว่าสนามประลองไม่ต่างกับเวทีพนันขนาดย่อส่วน แต่นั่นก็เป็นทางเดียวที่พวกเขาจะทำให้คนมาใช้บริการได้มากขึ้น

“เอาล่ะ อันดับแรกเราไปสนามประลองทิศตะวันออกกันเถอะ” เฉินผิงแนะ