ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยระดับพลังในปัจจุบัน พวกเขามีแต่ต้องไปที่สนามประลองทางทิศตะวันออกเท่านั้น
ผู้อาวุโสสามพยักหน้าก่อนจะพากลุ่มของเฉินผิงไปทางตะวันออก
ระหว่างทางไปที่นั่น พวกเขาพบกับผู้บำเพ็ญเพียรมากมายขั้นกึ่งเซียนระดับหนึ่งถึงสามที่รีบวิ่งไปที่สนามประลอง
ดวงตาของพวกเขาทุกคนเป็นประกายขณะที่พวกเขาคุยกันเสียงดัง
“ผู้ฝึกบำเพ็ญร่างกายโบราณคนเมื่อวานนี้น่าประทับใจมาก! เขาชนะเก้ารอบติดต่อกัน และฉันได้ยินมาว่าเขาได้รับรางวัลเป็นเหรียญวิญญาณหลายสิบล้าน!”
“ชายผู้แข็งแกร่งคนนั้นช่างน่าทึ่งจริงๆ เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสาม แต่เขาเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่ได้! ฉันคิดว่าเขาจะได้เป็นผู้ชนะการแข่งขัน”
“ฉันได้ยินมาว่าเงินเดิมพันในตอนนี้สูงถึงห้าสิบล้านแล้ว และยังไม่นับศิลาและสมุนไพรวิญญาณอีกนับไม่ถ้วน! ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาต้องการคือคนที่กล้าพอที่จะรับคำท้า”
“ฉันได้ยินมาว่าผู้ฝึกบำเพ็ญร่างกายโบราณคนนี้มาจากดินแดนทางเหนือสุดและเดินทางมาหลายพันไมล์เพื่อมาที่นี่ ฉันอยากรู้ว่าคนจากดินแดนของเขาเป็นเหมือนเขาหรือเปล่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...