หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2794

ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยระดับพลังในปัจจุบัน พวกเขามีแต่ต้องไปที่สนามประลองทางทิศตะวันออกเท่านั้น

ผู้อาวุโสสามพยักหน้าก่อนจะพากลุ่มของเฉินผิงไปทางตะวันออก

ระหว่างทางไปที่นั่น พวกเขาพบกับผู้บำเพ็ญเพียรมากมายขั้นกึ่งเซียนระดับหนึ่งถึงสามที่รีบวิ่งไปที่สนามประลอง

ดวงตาของพวกเขาทุกคนเป็นประกายขณะที่พวกเขาคุยกันเสียงดัง

“ผู้ฝึกบำเพ็ญร่างกายโบราณคนเมื่อวานนี้น่าประทับใจมาก! เขาชนะเก้ารอบติดต่อกัน และฉันได้ยินมาว่าเขาได้รับรางวัลเป็นเหรียญวิญญาณหลายสิบล้าน!”

“ชายผู้แข็งแกร่งคนนั้นช่างน่าทึ่งจริงๆ เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสาม แต่เขาเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่ได้! ฉันคิดว่าเขาจะได้เป็นผู้ชนะการแข่งขัน”

“ฉันได้ยินมาว่าเงินเดิมพันในตอนนี้สูงถึงห้าสิบล้านแล้ว และยังไม่นับศิลาและสมุนไพรวิญญาณอีกนับไม่ถ้วน! ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาต้องการคือคนที่กล้าพอที่จะรับคำท้า”

“ฉันได้ยินมาว่าผู้ฝึกบำเพ็ญร่างกายโบราณคนนี้มาจากดินแดนทางเหนือสุดและเดินทางมาหลายพันไมล์เพื่อมาที่นี่ ฉันอยากรู้ว่าคนจากดินแดนของเขาเป็นเหมือนเขาหรือเปล่า”

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรกำลังพูดคุยเกี่ยวกับการแข่งขันเมื่อวันก่อน ขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังสนามประลอง เฉินผิงฉีกยิ้มขณะฟังพวกเขา

“ผู้อาวุโสสาม บางทีเราอาจจะได้เปลี่ยนที่พักในเมืองเจียหลิงในอีกไม่นาน” เฉินผิงพูดพร้อมกับหัวเราะ

ด้วยเหรียญวิญญาณห้าสิบล้านเหรียญและศิลาวิญญาณกับสมุนไพรนับไม่ถ้วน พวกเขาจะซื้อที่ดินสุดหรูในเมืองเจียหลิงได้แน่นอน

นอกจากนี้ คู่ต่อสู้ยังเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสาม แม้ว่าเฉินผิงจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสอง แต่การโค่นชายคนนั้นคงง่ายดายไม่ต่างจากสู้กับเด็ก

ไม่สำคัญว่าชายคนนั้นจะผ่านการบำเพ็ญร่างกายหรือบำเพ็ญเพียรพลัง เพราะไม่มีใครสามารถต้านทานหมัดและเท้าของเฉินผิงได้

“ฉันนึกสงสัยว่าจะมีใครกล้าเข้าไปในสนามประลองหรือเปล่าเมื่อคุณก้าวเข้าไป” ผู้อาวุโสสาม กล่าวด้วยรอยยิ้ม

ไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงสนามประลอง แต่สนามประลองถูกกั้นเอาไว้ เหลือไว้เพียงทางเข้าออก

เฉินผิงสังเกตเห็นว่ารัศมีของชายผู้นี้มีบางอย่างต่างจากผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ดูเหมือนเขาจะมีร่องรอยรัศมีของเผ่าพันธุ์อสูรติดตัวอยู่ แต่มันก็แผ่วเบา รัศมีของมนุษย์แข็งแกร่งมากกว่า

“ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ฝึกบำเพ็ญร่างกายโบราณจะมีอยู่จริงในอาณาจักรนิรันดร์” ยี่เหอพูดด้วยความประหลาดใจขณะที่มองไปยังชายร่างบึกบึนในสนามประลอง

“มีอะไรเหรอครับ? คุณรู้จักพวกเขาด้วยเหรอ? รัศมีของพวกเขาให้ความรู้สึกที่ต่างจากผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีกลิ่นอายของเผ่าพันธุ์อสูรอยู่ในตัว” เฉินผิงพูดกับยี่เหอ

ยี่เหอพยักหน้า “แท้จริงแล้วผู้ฝึกบำเพ็ญร่างกายโบราณเหล่านี้มีสายเลือดเผ่าพันธุ์อสูรอยู่ในตัว เดิมทีพวกเขาเป็นลูกหลานของมนุษย์และเผ่าพันธุ์อสูร ผมได้ยินมาว่าบรรพบุรุษของพวกเขาคือหมีหิมะ”

“แต่ไหนคุณบอกว่ามนุษย์ไม่สามารถมีลูกกับเผ่าพันธุ์อสูรได้?” เฉินผิงหันหน้าไปหายี่เหอด้วยความตกใจ

ยี่เหอบอกยี่ชาว่าอย่างนั้น และเป็นสิ่งที่บันทึกไว้ในหนังสือโบราณของเผ่าพันธุ์อสูรเช่นกัน

“พวกเขาแตกต่างเพราะพวกเขาใช้การฝึกบำเพ็ญร่างกายโบราณแทนการฝึกลมหายใจ พลังวิญญาณถูกใช้เป็นแหล่งพลังหลัก ดังนั้นการรวมเลือดมนุษย์และเลือดเผ่าพันธุ์อสูรเข้าด้วยกันจึงส่งผลเสียบางอย่างกับพวกเขา มีพวกเขาอยู่ไม่มาก และผมนึกว่าพวกเขาตายไปหมดแล้ว” ยี่เหอกล่าว