หว่ากังรู้ว่าไม่มีทางที่เขาจะป้องกันตัวเองได้ เขาจึงหลับตาลงและรอความตายที่กำลังมา
อย่างไรก็ตาม ขณะที่ฝ่ามือของเกาฉี่เจี๋ยกำลังจะถูกตัวหว่ากัง แรงดึงดูดทรงพลังก็ทำให้หว่ากัง กระเด็นไปด้านหลัง วินาทีถัดมา ร่างของเขาก็ล้มลงอย่างแรงที่นอกสนามประลอง
เป็นเพราะเขาล้มลง น้ำแข็งบนร่างของหว่ากังจึงแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และหว่ากังก็สามารถเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง
สถานการณ์นั้นไม่ได้อยู่ในความคิดของเกาฉี่เจี๋ย เขาตกตะลึงไปชั่วครู่ เขาขมวดคิ้วมองดูฝูงชนแล้วถามว่า “คนไหนที่ช่วยเขาเอาไว้?”
เกาฉี่เจี๋ยรู้ว่ามีคนช่วยหว่ากังไว้ ไม่อย่างนั้นเขาคงตายไปแล้วแน่ๆ
เมื่อหว่ากังเหยียบพื้นนอกสนามประลองแล้วในตอนนี้ เท่ากับว่าเขาพ่ายแพ้ในการต่อสู้ เกาฉี่เจี๋ยไม่สามารถโจมตีเขาได้อีกต่อไป
หว่ากังก็สับสนไม่แพ้กัน เขาหันกลับไปมองฝูงชนและเห็นเฉินผิง
รัศมีของแรงดึงดูดนั้นคล้ายกับที่อยู่ในตัวเฉินผิง นอกจากนี้ เขายังสามารถตรวจจับรัศมีของเผ่าพันธุ์อสูรในตัวเฉินผิงได้เช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...