หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2798

เฉินผิงแสร้งทำเป็นอ่อนแอเพื่อตบตาอีกฝ่ายด้วยระดับการบำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสองของเขา เขาไม่ได้เอาจริงเอาจังกับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสาม

“ผมยอมรับคำท้า” เฉินผิงพูดกับเกาฉี่เจี๋ยพร้อมโค้งคำนับอย่างนอบน้อมหลังจากเดินเข้ามาหาเขา

เกาฉี่เจี๋ยมองเฉินผิงหัวจรดเท้าและพูดอย่างเหยียดหยาม “นายคือคนที่แอบช่วยชีวิตหว่ากังอย่างนั้นหรือ?”

“คุณคิดว่าไงล่ะ?” เฉินผิงไม่ยอมรับหรือปฏิเสธ เพียงแต่บอกให้เกาฉี่เจี๋ยลองเดา

“ฉันเดาว่าไม่ใช่นาย แค่ผู้บำเพ็ญเพียรที่เป็นกึ่งเซียนระดับสองอย่างนายไม่สามารถช่วยหว่ากัง ได้หรอก ถึงอย่างนั้น ทำไมถึงยังกล้ารับคำท้าทั้งที่นายแข็งแกร่งแค่นั้น? นายไม่กลัวตายหรือไง?”

เกาฉี่เจี๋ยรู้สึกงุนงง โดยไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงกล้าขึ้นมาบนสนามประลองด้วยระดับพลังที่ต่ำขนาดนี้ ในเมื่อเกาฉี่เจี๋ยได้แสดงความแข็งแกร่งของเขาก่อนหน้านี้ และแม้แต่หว่ากังซึ่งเป็นกึ่งเซียนระดับสามยังต้านไว้ไม่อยู่ แล้วเหตุใดเฉินผิงซึ่งเป็นกึ่งเซียนระดับสองถึงมีความกล้าที่จะก้าวออกมา?

“ผมกลัวตาย แต่ผมจนเกินไป ก็เลยอยากจะหาเงินบ้าง” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ

“ฮ่า! ช่างน่าขันเหลือเกินที่นายมาหาเงินที่สนามประลองนี้ด้วยพลังระดับต่ำ คิดเหรอว่านายจะสามารถชนะฉันและเอาเดิมพันไปได้?” เกาฉี่เจี๋ยรู้สึกขบขันเฉินผิง

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เดิมพันมันล่อตาล่อใจจนผมอดใจไม่ไหว เอาอย่างนี้ดีไหม? คุณยอมแพ้และออกไปจากสนามประลอง แล้วผมจะเอาเงินและทรัพยากรไป เราไม่ต้องสู้กันก็ได้ เพราะผมกลัวว่าผมจะทำคุณเจ็บ” เฉินผิงแนะนำอย่างจริงจัง

เกาฉี่เจี๋ยชะงักกับข้อเสนอของเฉินผิงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเขาตั้งสติได้ เขาก็พูดว่า “พูดบ้าอะไรของนาย? กลัวนายจะทำฉันเจ็บงั้นเหรอ? ต่อให้เอามือไพล่หลัง ฉันก็ฆ่านายตายได้ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว นายเชื่อหรือเปล่า?”

“ไม่เชื่อ!” เฉินผิงส่ายหัว

“ในเมื่อนายไม่เชื่อฉัน ฉันก็จะพิสูจน์ให้เห็น” เกาฉี่เจี๋ยกำลังจะเคลื่อนไหวแต่เฉินผิงก็ห้ามไว้

“เดี๋ยว เรามาตกลงกันก่อน ถ้าคุณไม่สามารถเอาชนะผมได้ขณะเอามือไพล่หลัง ก็จะถือว่าคุณเป็นฝ่ายแพ้” เฉินผิงพูดกับเกาฉี่เจี๋ย

“ไม่มีปัญหา ถ้าใช้แต่เท้าอย่างเดียวแล้วฉันไม่สามารถเอาชนะนายได้ ฉันก็จะเป็นฝ่ายแพ้” เกาฉี่เจี๋ยเปี่ยมด้วยความมั่นใจ

ในฐานะทายาทสายตรงของตระกูลเกาและผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสาม เขาจะต้องถูกตำหนิแน่นอนเมื่อกลับถึงบ้าน ถ้าเขาไม่สามารถเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสองได้

เกาฉี่เจี๋ยเริ่มหมดความอดทน ฉันเตะเขาหลายครั้งแล้ว แต่ก็โจมตีไม่โดนเลยแม้แต่ครั้งเดียว! เขาหลบฉันได้อย่างหวุดหวิดทุกครั้ง!

“บ้าเอ้ย! ฉันไม่เชื่อหรอก” เกาฉี่เจี๋ยกระทืบเท้าในทันที และความหนาวเย็นก็แผ่กระจายไปทั่วสนามประลอง

เขาตั้งใจจะใช้วิธีนั้นเพื่อลดความเร็วในการหลบหลีกของเฉินผิง

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก แววเหยียดหยามปรากฏในดวงตาของเขาเมื่อเขาเห็นเกล็ดน้ำแข็งที่แผ่ขยายอย่างต่อเนื่อง

เขาส่งเพลิงปีศาจในตัวไปที่เท้าของเขา และรอคอยเงียบๆ ให้เกล็ดน้ำแข็งมาถึงเขา

ในไม่ช้า เกล็ดน้ำแข็งก็ลามไปที่เท้าของเฉินผิง แต่เขายังคงนิ่งเฉย

เมื่อเห็นอย่างนั้น เกาฉี่เจี๋ยก็ยิ้มเยาะ เมื่อเท้าของเขาโดนแช่แข็ง เขาก็จะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ พอถึงตอนนั้นฉันจะสามารถฆ่าเขาได้ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว