หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2809

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะโจมตี จู่ๆ ก็มีสายลมพัดมา เพลิงวิญญาณในมือของเขาดับลงทันที

จากนั้น ร่างหนึ่งก็ลอยลงมาจากด้านบน “ห้ามฆ่าผู้อื่นในเมืองเจียหลิง ท่านสุภาพบุรุษ มิฉะนั้นคุณจะถูกลงโทษอย่างหนัก”

เมื่อร่างนั้นลงถึงพื้น เฉินผิงก็ตระหนักว่าคนๆ นั้นคือคนที่เขาเคยพบที่สนามประลองแดนใต้ก่อนหน้านี้ เขาคือใต้เท้าเยี่ยน

การปรากฏตัวของเขาทำให้เฉินผิงรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

กระนั้นเขาก็ยังโต้เถียงอย่างใจเย็น “เขาโจมตีก่อน ใต้เท้าเยี่ยน ไม่เพียงแต่เขาจะพยายามปล้นผมเท่านั้น แต่ยังจะฆ่าผมอีกต่างหาก! ผมผิดเหรอที่ป้องกันตัวเอง? ถ้าผมแพ้เขา ตอนนี้ผมก็คงตายไปแล้ว”

พอมองไปที่เฉินผิง ใต้เท้าเยี่ยนก็ยิ้ม “ถึงแม้คุณจะพ่ายแพ้ต่อเขา แต่คุณคิดว่าเขาจะฆ่าคุณได้งั้นหรือ? นี่คุณคิดว่ากฎที่ถูกตั้งขึ้นในเจียหลิงมีไว้ใช้ขู่เท่านั้นหรือไง? ถ้ามีคนที่สามารถทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจโดยใช้เพียงวงแหวนอาคมต้องห้าม เจียหลิงคงกลายเป็นเมืองเสื่อมทรามไปนานแล้ว”

เฉินผิงเข้าใจบางอย่างได้ในทันที เขาเฝ้าดูเราตลอดเวลา! ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าเขาหมายถึงอะไร แม้ว่าฉันจะพ่ายแพ้ ฉันก็คงจะรอดชีวิตเพราะเขาจะเข้ามาขัดขวาง ที่เขาไม่เข้ามายุ่งตั้งแต่แรกที่เห็นว่าเกิดเรื่องก็เพราะเขาอยากจะเห็นความแข็งแกร่งของฉัน

เขาหลั่งเหงื่อเย็นๆ ออกมา

แม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ตลอดเวลา แต่ฉันก็ไม่สามารถสัมผัสถึงเขาได้เลย ฉันนึกไม่ออกเลยว่าเขามีพลังมากแค่ไหนเมื่อเทียบกับฉัน! ถ้าอย่างนั้น คงไม่ต้องสงสัยเลยว่าคณบดีแห่งเจียหลิงนั้นจะทรงพลังยิ่งกว่าที่ฉันเคยคิดไว้เสียอีก เดี๋ยวนะ หมายความว่าฉันจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงถ้าคณบดีแห่งเจียหลิงสนใจในผลอัสนีสวรรค์ของฉันใช่ไหม? ถ้าถูกคณบดีโจมตีขึ้นมาฉันจะไปทำอะไรได้! ที่จริงแล้วฉันคงหนีไม่พ้นเจียหลิงด้วยซ้ำ! บ้าจริง ฉันไม่น่าไปทำให้ฉีเถี่ยเฉาอับอายและปล่อยให้เขาเปิดเผยให้คนอื่นรู้ว่าฉันมีผลอัสนีสวรรค์เลย!

เมื่อพบใต้เท้าเยี่ยน ชายคนนั้นก็คลานมาหาเขา “ฉันผิดไปแล้ว ใต้เท้าเยี่ยน ฉันผิดไป...”

“ขอบคุณมากครับ ใต้เท้าเยี่ยน!” เฉินผิงกล่าว

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ ผมแค่ทำตามหน้าที่ของผม ผมปฏิบัติต่อทุกคนที่เข้าสู่เจียหลิงอย่างเท่าเทียม” หลังจากพูดจบ ใต้เท้าเยี่ยนก็หายตัวไป

ตอนนั้นเองที่เฉินผิงเข้าใจว่าทำไมเจียหลิงถึงเจริญรุ่งเรือง และใครๆ ต่างก็สามารถเล่นพนันได้ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเสียไปมากแค่ไหน ชีวิตของพวกเขาจะได้รับการปกป้องเมื่ออยู่ที่นี่

หลังจากที่ใต้เท้าเยี่ยนจากไป เฉินผิงก็จ้องมองไปที่ถนนมืดๆ แล้วเดินออกจากตรอก

มีแววเยือกเย็นในดวงตาของเขา