หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2810

สีหน้าอึดอัดใจทาบทับใบหน้าของผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนหนึ่งที่ยืนอยู่บนถนนมืดๆ

พวกเขาต้องการที่จะฉวยโอกาสจากความวุ่นวาย แต่สถานการณ์กลับพลิกผันอย่างไม่คาดคิด

พวกเขานึกว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าจะสามารถเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสองได้อย่างง่ายดาย

ตราบใดที่ชายคนนั้นได้ผลอัสนีสวรรค์มา พวกเขาสามารถก็ข่มขู่เขาและเอาส่วนแบ่งมาได้

พวกเขาไม่รู้เลยว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าจะกลายเป็นคนที่ถูกอัดเละจนต้องคุกเข่าและร้องขอความเมตตา

ผู้บำเพ็ญเพียรพวกนั้นที่แอบดูอยู่ได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฉินผิง

พวกเขาทุกคนแอบโล่งใจที่ไม่ได้โจมตีเฉินผิงอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง

เฉินผิงส่งสายตาเย็นชาไปที่ผู้บำเพ็ญเพียรที่มีเจตนาแอบแฝงเหล่านั้น ทำให้พวกเขาหวาดกลัวมากจนไม่กล้าสบตาเขา

“พ่อหนุ่ม เราแค่ออกมาเดินเล่นตอนกลางคืนเพราะเรานอนไม่หลับ”

“ใช่ๆ เราแค่เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง!”

“ฉันเห็นโรงเตี๊ยมที่มีแสงไฟสว่างอยู่ข้างหน้า ไปดื่มสักหน่อยกันเถอะ”

ผู้บำเพ็ญเพียรสองสามคนรีบอธิบาย จากนั้นจึงรีบไปจากที่แห่งนั้น

เฉินผิงไม่ได้สนใจพวกเขา และหันหลังเดินกลับไปที่ลานบ้าน

เมื่อกลับมาที่ห้อง หลิ่วหรูเยี่ยนก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่มีอะไรมาก มีคนพยายามจะชิงผลอัสนีสวรรค์ แต่พวกเขาถูกคนของเจียหลิงขับไล่ไปแล้ว เพราะห้ามไม่ให้มีการต่อสู้กันในเจียหลิง พวกเขาเลยไม่กล้าโจมตีผม” เฉินผิงกล่าว

“ก็ดีแล้ว ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีก็มาทำต่อกันเถอะ” หลิ่วหรูเยี่ยนพูด เธอหน้าแดงพลางกอดเฉินผิง

เฉินผิงก็ยิ้มเช่นกัน เขารู้ว่าหลิ่วหรูเยี่ยนติดใจฝีมือบนเตียงของเขาแล้ว

เขาพลิกตัวและทั้งสองก็ใช้เวลาร่วมกันอย่างแนบแน่นอีกคืน

เฉินผิงแสดงเหรียญตราและสามารถเข้าไปในคฤหาสน์ได้ จากนั้นเขาก็พายี่เหอไปนั่งในห้องรับแขก

“คุณเฉิน นั่นคุณใช่ไหม?” ไม่นานหลังจากนั้น เสียงของสั่วซิงเยว่ก็ดังขึ้น

วินาทีต่อมาเขาก็รีบเดินเข้ามาในห้อง

เขาดีใจที่ได้พบเฉินผิง

มีเด็กสาวที่หน้าตาสวยและดูอ่อนเยาว์ที่มีอายุราวๆ ยี่สิบเดินตามหลังสั่วซิงเยว่

เธอมองเฉินผิงหัวจรดเท้า

“จูจู นี่คุณเฉิน เขาเป็นผู้มีพระคุณของฉัน เขาช่วยให้ฉันรอดจากผู้ใช้วิชามาร รีบพูดขอบคุณเร็วเข้า” สั่วซิงเยว่พูดกับหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขา

“ท่านอาจารย์ ชายคนนี้เป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสอง เขาอ่อนแอกว่าหนูด้วยซ้ำ แล้วเขาจะช่วยท่านได้ยังไง? ท่านไม่ได้จำคนผิดใช่ไหม?”

จูจูจ้องมองเฉินผิง นึกสงสัยว่าเขาช่วยเหลือสั่วซิงเยว่จากผู้ใช้วิชามารจริงหรือเปล่า เมื่อดูจากระดับพลังที่ต่ำของเฉินผิง