“หึ! ไปดีกว่า ฉันไม่อยากอับอายขายหน้าตอนที่คุณล้มเหลว!” จูจูพูดเยาะเย้ยก่อนจะออกจากห้องไป
อย่างไรเสียเธอก็เป็นคนที่พาเฉินผิงไปที่นั่น หากเขาทำเบ้าหลอมระเบิดเพราะใช้มันสำแดงวิชาการกลั่นยา เธอคงขายหน้าแย่เลย
เธอจากไปโดยไม่เหลือบแลมองเฉินผิง เธอมั่นใจว่าเฉินผิงไม่สามารถใช้เบ้าหลอมกลั่นยาระดับสูงสุดขั้นห้าได้หรอก
หลังจากเธอจากไปแล้ว เฉินผิงก็หยิบเบ้าหลอมขึ้นมาแล้วเริ่มการกลั่นยา
เมื่อจูจูออกจากห้องแล้ว เธอที่ผุดยิ้มเกลื่อนใบหน้าก็วิ่งเข้าไปหาเมิ่งเหอ “พี่เมิ่ง พี่มาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ? พี่มีสหายที่เข้าร่วมการทดสอบด้วยหรือ?”
“เปล่าหรอก ฉันตั้งใจมาหาเธอที่นี่” เมิ่งเหอกล่าวขึ้นมา
“ฉันเหรอ? พี่ตามหาฉันทำไมกัน?” จูจูรู้สึกตื่นเต้น
“ไม่มีเหตุผลก็เจอเธอไม่ได้งั้นรึ?” เมิ่งเหอยิ้มให้
เมื่อจูจูเห็นรอยยิ้มของเขา เธอก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังจะหลอมละลาย “พี่เมิ่ง แน่นอนว่าพี่อยากจะเจอฉันเมื่อไหร่ก็ได้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...