หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2817

จูจูหันกลับไปมองเฉินผิงที่ลุกขึ้นแล้ว “คุณจะคุยโวโอ้อวดเรื่องใช้เบ้าหลอมไปทำไมกัน? โชคดีที่มันไม่ทำร้ายพี่เมิ่งเข้า ไม่งั้นล่ะก็ฉันจะทำให้คุณต้องชดใช้”

เฉินผิงไม่พอใจที่ได้ยินเช่นนั้น

แต่เพราะเห็นแก่สั่วซิงเยว่ เขาจึงสะกดกลั้นความไม่พอใจลงไป

“เอาล่ะ ในเมื่อเบ้าหลอมระเบิด การทดสอบของคุณก็สิ้นสุดลงแล้วแถมคุณยังกลั่นยาไม่ได้สักเม็ดเดียว คนหนุ่มอย่างคุณควรจะฝึกฝนอย่างจริงๆ จังๆ แทนที่จะเอาแต่คุยเขื่องไปเรื่อยนะ” ผู้ทดสอบขมวดคิ้ว

อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนที่ตอบตกลงให้เฉินผิงใช้เบ้าหลอมกลั่นยา เขาจึงไม่อาจหลีกหนีความรับผิดชอบต่อของที่ระเบิดไปได้

“ใครว่าผมล้มเหลวกันเล่า?” เฉินผิงยิ้มจางๆ

“เตาหลอมระเบิด ยังไม่นับว่าล้มเหลวอีกงั้นเหรอ?” ผู้ทดสอบเอ่ยถาม

“ไม่อยู่แล้ว!” เฉินผิงแบมือเผยให้เห็นยาสีเขียวระดับสูงสุดขั้นห้าบนฝ่ามือของเขา

กลิ่นหอมของยาลอยฟุ้งไปทั่วห้อง

เมื่อทุกคนเห็นยาในมือของเขาก็พากันตะลึงงัน

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้ทดสอบก็กลับมามีสติอีกครั้ง “ขอผมตรวจสอบดูก่อนว่าใช่ยาระดับสูงสุดขั้นห้าหรือเปล่า”

เฉินผิงโยนยาเม็ดนั้นให้ผู้ทดสอบแล้วปล่อยให้เขาตรวจสอบ

ไม่นานผู้ทดสอบก็ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง “นะ... นี่คือยาระดับสูงสุดขั้นห้าสมบูรณ์แบบ! เขากลั่นยาระดับสูงสุดขั้นห้าอันไร้ที่ติให้สำเร็จในเวลาสั้นๆ เพียงเท่านั้นได้ยังไงกัน? ฉันไม่อยากเชื่อเลย!”

“อะไรนะ? ไม่ใช่ยากึ่งสำเร็จรูปงั้นรึ?” จูจูเองก็ตกตะลึงเช่นกัน

เมิ่งเหอสีหน้าเคร่งขรึมพลางขมวดคิ้ว

เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินผิงจะกลั่นยาระดับสูงสุดขั้นห้าสมบูรณ์แบบได้สำเร็จในชั่วเวลาอันสั้นเช่นนั้น แม้แต่เขาก็ไม่สามารถทำสำเร็จได้ในช่วงเวลาเพียงเท่านั้น

ในขณะนั้นเมิ่งเหอรูม่านตาหดวูบ ถ้าหากเฉินผิงเองก็เข้าร่วมงานสมาคมนักกลั่นยา ฉันน่าจะหมดโอกาสที่จะชนะเลิศแล้ว!

เมื่อเมิ่งเหอสติกลับคืนมาก็ตรวจดูยาเช่นเดียวกัน เป็นอสถอันไร้ที่ติจริงๆ เสียด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน