“จูจู ยังไม่ออกมาอีกงั้นเหรอ?” หลังจากเฉินผิงก้าวออกมานอกห้องกลั่นยา เขาก็ร้องตะโกนเมื่อรู้ว่าจูจูยังอยู่ข้างใน
“เลิกแหกปากได้แล้ว ฉันมาแล้วๆ” จูจูกล่าวพลางมองเมิ่งเหอ
ในที่สุดเธอก็ก้าวออกมาจากห้องกลั่นยา
จูจูรู้ว่าขืนเธอไม่ตามเฉินผิงกลับไปล่ะก็ เธอคงถูกสั่วซิงเยว่ลงโทษเป็นแน่
“จูจู เธออยู่ต่ออีกสักหน่อยไม่ได้เหรอ? ฉันก็แค่อยากใช้เวลาอยู่กับเธอให้มากขึ้นเท่านั้นเอง” เมิ่งเหอกล่าวขึ้น
เสียงที่เต็มไปด้วยแววเว้าวอนของเขาทำให้จูจูหยุดเดิน ทันใดนั้นเขาก็เอื้อมมือมากุมมือเธอเอาไว้
“พี่เมิ่ง ฉันก็ไม่อยากไปเหมือนกัน แต่ถ้าฉันไม่กลับไปล่ะก็อาจารย์ของฉันจะต้องลงโทษฉันแน่ๆ เลย” จูจูเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าลำบากใจ
“จูจู ฉันไม่เจอเธอมาตั้งหลายวันรู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอมากขนาดไหน?” เมิ่งเหอกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “เธออยู่กับฉันต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...