หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2828

สรุปบท ตอนที่ 2828 แล้วพวกเราจะได้เห็นกัน: หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนที่ 2828 แล้วพวกเราจะได้เห็นกัน – ตอนที่ต้องอ่านของ หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนนี้ของ หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 2828 แล้วพวกเราจะได้เห็นกัน จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เมื่อเมิ่งเหอได้เห็นยาหนิงเสิ่นของเฉินผิงเปล่งแสงเจิดจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ก็ให้รู้สึกตื่นตระหนก

เขารวบรวมพลังทั้งหมดแล้วปลดปล่อยปราณสัมผัสของตัวเองเพื่อช่วยให้ยาหนิงเสิ่นของตนซึมซับมันเข้าไป แต่เขาก็ยังไม่สามารถไล่ตามความเร็วของเฉินผิงได้ทัน

ทันใดนั้นแววตาของเมิ่งเหอก็ทวีความเยียบเย็น จากนั้นเขาดีดนิ้วเบาๆ แล้วปลดปล่อยรัศมีพลังจางๆ ออกมารอบตัว

เนื่องจากเฉินผิงยืนอยู่ใกล้กับเมิ่งเหอที่สุด เขาจึงตรวจพบพลังดังกล่าวได้ทันที

มีพลังดูดสายหนึ่งที่เอาแต่ดูดปราณสัมผัสของเฉินผิงไป

เฉินผิงยิ้มเยาะเมื่อลำแสงสีทองผุดขึ้นมาภายในทะเลจิตสำนึกของเขา รัศมีพลังของเมิ่งเหอหายวับไปแทบจะในทันทีราวกับหนูเห็นแมว

ถึงแม้ว่าลูกไม้ของเมิ่งเหอจะไม่สามารถทำร้ายเฉินผิงได้ แต่นักกลั่นยาคนอื่นๆ กลับไม่โชคดีเช่นนั้น

เมื่อพวกเขารู้ว่าปราณสัมผัสเหือดแห้งไปอย่างรวดเร็วก็พากันตื่นตระหนก แต่ก็ไม่มีทางที่จะหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นได้

หลังจากเมิ่งเหอดูดปราณสัมผัสของคนอื่นๆ เสร็จแล้ว ยาหนิงเสิ่นของเขาก็เริ่มส่องประกายเจิดจ้าเช่นเดียวกัน

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทันใดนั้นยาหนิงเสิ่นของนักกลั่นยาสามในห้าคนก็ระเบิดออก จากนั้นปราณสัมผัสของพวกเขาก็สลายไปทันที

มีเพียงยาหนิงเสิ่นของเฉินผิงกับเมิ่งเหอที่ยังคงเปล่งประกายเจิดจ้า

เมื่อหมดเวลาลง เฉินผิงกับเมิ่งเหอก็ถือยาหนิงเสิ่นของตนเองเอาไว้ตามลำดับ

ลักษณะปรากฏและเนื้อสัมผัสของยาหนิงเสิ่นดูไม่ค่อยแตกต่างเท่าไหร่นัก ดังนั้นหนทางเดียวคือเปรียบเทียบพวกมันด้วยปราณสัมผัสที่อยู่ข้างในยาหนิงเสิ่นดังกล่าว

“ต่อให้แกใช้ลูกไม้สกปรกก็ไม่มีทางชนะได้หรอก!” เฉินผิงกล่าวขึ้น

“งั้นเหรอ? แล้วพวกเราจะได้เห็นกัน...” เมิ่งตอบพลางยิ้มมีเลศนัย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดปราณสัมผัสของเฉินผิงยังคงแกร่งกล้าทั้งๆ ที่เกิดความเสียหายแก่ทะเลจิตสำนึกไปแล้วก็ตามที แต่เมิ่งเหอก็มีแผนสำรองเอาไว้แล้ว

หลังจากเธอจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็ลอบขยิบตาให้เมิ่งเหอ

เมิ่งเหอผุดรอยยิ้มยินดี

พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินผิงสังเกตเห็นทั้งสองคนส่งสายตาให้กัน

เขาขมวดคิ้วนิดๆ เมื่อรู้ว่าพวกเขาทั้งสองคนต้องสมรู้ร่วมคิดกันอย่างแน่นอน

แต่เมื่อมาถึงผู้ตัดสินอาวุโสคนสุดท้าย เขาก็ขมวดคิ้วหลังจากใช้พลังจิตของตนโอบล้อมยาหนิงเสิ่นเอาไว้

ปราณสัมผัสอันกว้างไกลไร้ขอบเขตภายในยาหนิงเสิ่นของเฉินผิงเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยประสบพบพานมาก่อนเลย

ถึงแม้ว่ายาหนิงเสิ่นของเมิ่งเหอจะคล้ายกับของเฉินผิงในแง่ของลักษณะปรากฏ แต่ปราณสัมผัสข้างในยาหนิงเสิ่นจะกำหนดคุณภาพของมัน

เมื่อเทียบกับยาหนิงเสิ่นของเฉินผิงแล้ว ไม่นับว่ากล่าวเกินจริงเลยหากจะบอกว่ายาหนิงเสิ่นของเฉินผิงเป็นแค่ขยะเท่านั้น

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร