เมื่อเมิ่งเหอได้เห็นยาหนิงเสิ่นของเฉินผิงเปล่งแสงเจิดจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ก็ให้รู้สึกตื่นตระหนก
เขารวบรวมพลังทั้งหมดแล้วปลดปล่อยปราณสัมผัสของตัวเองเพื่อช่วยให้ยาหนิงเสิ่นของตนซึมซับมันเข้าไป แต่เขาก็ยังไม่สามารถไล่ตามความเร็วของเฉินผิงได้ทัน
ทันใดนั้นแววตาของเมิ่งเหอก็ทวีความเยียบเย็น จากนั้นเขาดีดนิ้วเบาๆ แล้วปลดปล่อยรัศมีพลังจางๆ ออกมารอบตัว
เนื่องจากเฉินผิงยืนอยู่ใกล้กับเมิ่งเหอที่สุด เขาจึงตรวจพบพลังดังกล่าวได้ทันที
มีพลังดูดสายหนึ่งที่เอาแต่ดูดปราณสัมผัสของเฉินผิงไป
เฉินผิงยิ้มเยาะเมื่อลำแสงสีทองผุดขึ้นมาภายในทะเลจิตสำนึกของเขา รัศมีพลังของเมิ่งเหอหายวับไปแทบจะในทันทีราวกับหนูเห็นแมว
ถึงแม้ว่าลูกไม้ของเมิ่งเหอจะไม่สามารถทำร้ายเฉินผิงได้ แต่นักกลั่นยาคนอื่นๆ กลับไม่โชคดีเช่นนั้น
เมื่อพวกเขารู้ว่าปราณสัมผัสเหือดแห้งไปอย่างรวดเร็วก็พากันตื่นตระหนก แต่ก็ไม่มีทางที่จะหยุดสิ่งที่เกิดขึ้นได้
หลังจากเมิ่งเหอดูดปราณสัมผัสของคนอื่นๆ เสร็จแล้ว ยาหนิงเสิ่นของเขาก็เริ่มส่องประกายเจิดจ้าเช่นเดียวกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...