หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2844
"ท่านเฉิน เราได้ยินมาว่าคุณคว้าตำแหน่งชนะเลิศในการแข่งขันใช่มั้ยครับ?” เหล่าต้าพูดอย่างตื่นเต้น
เฉินผิงพยักหน้า “ดูเหมือนว่าที่นี่ข่าวจะเดินทางไวเหลือเกินนะ”
“ได้อันดับที่หนึ่งมา แปลว่ารางวัลที่ท่านได้มาต้องหอมหวานอย่างแน่นอน! ผมสงสัยว่าถ้าเราสามคน...” เหล่าเอ้อพูดพร้อมมองเฉินผิงด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย
"ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่พวกคุณอยู่กับผม ผมสัญญาว่าพวกคุณจะได้กินอิ่มทั้งสามมื้อทุกวันแน่นอน” เฉินผิงให้ความมั่นใจพร้อมตบไหล่ของเหล่าเอ้ออย่างเป็นมิตร
“เป็นอย่างที่เราคิดไว้เลย ท่านเฉินไม่เคยทิ้งพวกเราอยู่แล้ว! จากนี้ไปพวกเราจะบุกน้ำลุยไฟไปพร้อมกับท่านเฉิน!” เหล่าซานพูดด้วยความตื่นเต้น
ยังไงเสีย การเข้าร่วมกับเฉินผิงก็ย่อมต้องดีกว่าใช้ชีวิตด้วยการลักเล็กขโมยน้อยไปวันๆ อย่างแน่นอน
“เอาล่ะ เรากำลังจะออกจากเมืองเจียหลิง เตรียมอุปกรณ์ของพวกคุณให้เรียบร้อยดีกว่า” เฉินผิงพูดกับเหล่าซาน
"ท่านเฉิน เรากำลังจะไปไหนกันเหรอครับ? หรือว่าจะกลับไปที่สำนักอวี้ติ้ง?” เหล่าเอ้อเอ่ยถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...