หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2848

ใต้เท้าเยี่ยนถึงกับตกตะลึงและอุทานว่า “หนึ่งร้อยล้านเหรอ? ผมจะมีเหรียญวิญญาณมากมายขนาดนั้นได้ยังไง? ผมต้องไปถอนมันออกมาก่อน”

แม้แต่ฉีเถี่ยเฉาก็ตกตะลึงเช่นกัน เฉินผิงไม่เพียงแต่ปฏิเสธข้อกล่าวหาว่าทำร้ายผู้อื่น แต่ยังขอกู้เงินจากใต้เท้าเยี่ยนอีกด้วย โอ้ว! ช่างหน้าด้านสิ้นดี!

“ไม่มีประโยชน์ที่จะปฏิเสธ เห็นได้ชัดว่าคุณจี้ได้รับบาดเจ็บ เฉินผิง!” เขาตะคอกออกมาหลังได้ยินคำปฏิเสธของชายผู้นั้น

“นั่นเพราะเขาซุ่มซ่ามและล้มลงเอง ผมไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ?” เฉินผิงพูดเย้ยพร้อมหัวเราะเยาะอย่างดูถูก

"กล้าดีนักนะแก!" ฉีเถี่ยเฉาโกรธมากจนควันออกหู

เหล่าทหารยามก็มีสีหน้าที่เคร่งขรึมเช่นกัน พวกเขาไม่คาดคิดว่าใต้เท้าเยี่ยนจะปรากฏตัวที่นี่

“เอาล่ะ ในเมื่อผมไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ งั้นมาจบเรื่องนี้ดีกว่า จากนี้ไปจะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ใช้ความรุนแรงในเจียหลิงอีก!” ใต้เท้าเยี่ยนประกาศพร้อมกับโบกมือ

เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจตัดปัญหาโดยไม่ดำเนินการใดๆ ต่อ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จี้อวิ๋นก็ประท้วงทันที “ใต้เท้าเยี่ยน ผมได้รับบาดเจ็บนะ แถมยังมีผู้เห็นเหตุการณ์ด้วย! แต่คุณกลับปิดคดีด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียวงั้นเหรอ? ถ้าอย่างงั้น นั่นก็แปลว่าผมสามารถก่อความรุนแรงในเมืองเจียหลิงได้ด้วยใช่มั้ย?”

“คุณจะลองดูก็ได้” สีหน้าใต้เท้าเยี่ยนแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชาทันทีที่ได้ยินคำพูดจาท้าทายจากชายหนุ่ม เขาจ้องไปที่จี้อวิ๋นด้วยสายตาที่เฉยเมย

เมื่อเห็นสีหน้าของใต้เท้าเยี่ยน จี้อวิ๋นรีบพูดแก้ตัวทันที “ผมแค่ยกตัวอย่างเท่านั้น ผมจะไม่คิดจะใช้ความรุนแรงและละเมิดกฎของเมืองเจียหลิง แต่เฉินผิงทำร้ายผมจริงๆ นะ มันเป็นการกระทำที่รุนแรงมาก!”

“อย่างที่ผมพูดไป ผมไม่ได้เห็นเขาทำกับตา ถ้าผมเห็นเขาใช้ความรุนแรง ผมจะต้องลงโทษเขาอย่างแน่นอน” ใต้เท้าเยี่ยนกล่าว

“ตกลง งั้นผมจะแสดงให้คุณเห็นเองว่าเขาโอหังแค่ไหน!”

เมื่อพูดจบ จี้อวิ๋นก็เดินเข้าไปหาเฉินผิง เขามองที่หลิ่วหรูเยี่ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มแล้วพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้เป็นคู่ของแกใช่หรือเปล่า เฉินผิง? แต่การที่สาวสวยอย่างเธอต้องมาบำเรอแกเพียงคนเดียวแบบนี้ไม่เป็นการเสียของไปหน่อยเหรอ? เอาไว้แกออกจากเมืองเจียหลิงเมื่อไหร่ ฉันจะเปลื้องผ้าเธอออกและให้ทุกคนขึ้นไปขี่เธอ”

“เจ้าคนชั่วเดรัจฉาน!” หลิ่วหรูเยี่ยนตะคอกออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว ใบหน้าของเธอแดงก่ำ

อย่างไรก็ตาม จี้อวิ๋นมองเฉินผิงพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า เขาจงใจยั่วยุชายหนุ่มให้โจมตีเขา เช่นนั้นแล้วใต้เท้าเยี่ยนก็จะสามารถเห็นเหตุการณ์ได้ด้วยตาของเขาเอง

“คุณจงใจยั่วยุผม แล้วผมจะต้องทำร้ายคุณอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงถาม

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

ทุกคนต่างพากันตกตะลึงเมื่อเห็นภาพที่ปรากฏตรงหน้า จี้อวิ๋นได้แต่หันศีรษะไปมาขณะที่เฉินผิงตบหน้าเขา แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะตอบโต้

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ฉีเถี่ยเฉารีบเดินเข้าไปทันทีและพูดกับใต้เท้าเยี่ยนว่า “คุณเห็นแล้วใช่มั้ยครับ ท่านใต้เท้าเยี่ยน? คุณเห็นหรือเปล่า? เฉินผิงเริ่มทำร้ายร่างกายเขาแล้ว เขากำลังทำร้ายคุณจี้อยู่!”

"ผมเห็นแล้ว ผมไม่จำเป็นต้องให้คุณมาบอกหรอกนะ” ใต้เท้าเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา

“ถ้าอย่างนั้น ก็รีบหยุดเขาสิครับ!” ฉีเถี่ยเฉาร้องขออย่างกังวลใจ

ขณะนั้น จี้อวิ๋นก็ถูกเฉินผิงตบไปกว่าหลายสิบครั้งแล้ว แม้ว่าเขาต้องการที่จะหลบ แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้วเมื่อศีรษะของเขาถูกตบอย่างรุนแรงจนหน้าหัน

“คุณกำลังออกคำสั่งกับผมอย่างนั้นเหรอ?” ใต้เท้าเยี่ยนมองดูฉีเถี่ยเฉาด้วยสีหน้าเย็นชา

ฉีเถี่ยเฉาตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เขาโบกมือปฏิเสธพร้อมพูดไปว่า “ไม่ครับ ไม่ ผมไม่กล้าหรอกครับ!”

ทุกคนได้แต่ยืนมองดูอย่างเงียบๆ จี้อวิ๋นถูกทำร้ายจนสะบักสะบอมราวกับเป็นเยื่อกระดาษ แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปห้ามเขาแม้แต่คนเดียว