พวกทหารยามตรงเข้าล้อมเฉินผิงพร้อมอาวุธของพวกเขาทันที
เมื่อเห็นเช่นนั้น สามจอมโจรจึงเข้าไปปกป้องเฉินผิงอย่างรวดเร็ว
ไม่มีทางที่พวกเขาจะยอมให้อันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเฉินผิง ผู้ซึ่งชะตากรรมของพวกเขาผูกติดอยู่
“พวกคุณสามคนถอยไป ทหารพวกนี้ไม่กล้าทำอะไรผมหรอก” เฉินผิงสั่งอย่างมั่นใจ
สามจอมโจรจึงเชื่อฟังทันที
ในขณะเดียวกัน ทหารยามคนหนึ่งก็ถามเฉินผิงว่า “แกกล้าดียังไงมาเริ่มการต่อสู้ในเมืองเจียหลิงแห่งนี้? แกอยากมีปัญหาหรือไง?”
ท่าทีของทหารยามผู้นี้ช่างหยิ่งยโส เขามองเฉินผิงเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สองเท่านั้น อีกทั้งพวกเขากำลังอยู่ในส่วนของตัวเมืองชั้นนอก นั่นทำให้เฉินผิงไม่ใช่คนสำคัญกว่าคนอื่น
“คุณเห็นด้วยตาของคุณเองเหรอ? ผมไม่ได้เป็นคนเริ่มการต่อสู้และไม่ได้ทำร้ายใครเลยนะ” เฉินผิงตอบ
“แกกล้าดียังไงถึงปฏิเสธ ในเมื่อมีคนกล่าวหาว่าแกเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายนี้? อีกอย่าง เราได้ตรวจรัศมีพลังที่ถูกปล่อยออกมาก่อนหน้านี้แล้ว อย่าคิดว่าแกจะสามารถปฏิเสธความผิดได้เพียงเพราะว่าเราไม่เห็นมันหรอกนะ” ทหารยามกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...