“หึ เขาสามารถต่อสู้เกินระดับของเขาอย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่กลัวเขาเลยสักนิด!”
จี้อวิ๋นพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะมองที่หลิ่วหรูเยี่ยนอย่างพินิจพิเคราะห์ “คนสวย คุณดูหน้าไม่คุ้นเลย คุณมาจากไหนเหรอ? คุณต้องการให้ผมสร้างช่วงเวลาที่ดีให้คุณมั้ย?”
“ไอ้สารเลวไร้ยางอาย!” หลิ่วหรูเยี่ยนตะคอก
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ค่อนข้างจะเป็นคนเจ้าอารมณ์สินะ คนสวย แต่ผมก็ชอบผู้หญิงแบบนั้นนะ ผมเป็นทายาทของสำนักเฟ่ยเทียน คุณจะต้องสนุกกับชีวิตที่หรูหราอย่างแน่นอนถ้าคุณมากับผม ผมแน่ใจว่ามันย่อมต้องดีกว่าการอยู่กับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สองแบบไอ้หมอนั่นอย่างแน่นอน จริงมั้ย?” จี้อวิ๋นกล่าวแนะนำด้วยท่าทางน่ารังเกียจ
ถุย!
หลิ่วหรูเยี่ยนถ่มน้ำลายเป็นคำตอบ
“นายคงอยากตายสินะ?” เฉินผิงถามด้วยท่าทางเย็นชา
จี้อวิ๋นตกตะลึงชั่วครู่ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “แกพูดอะไรนะ ไอ้หนู? ฉันนะเหรอ? อยากตายอย่างนั้นเหรอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกกำลังพูดเล่นใช่มั้ยเนี่ย? แกเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สองเท่านั้น แกกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น? เชื่อสิว่าฉันสามารถบดขยี้แกได้โดยใช้มือแค่เพียงข้างเดียว!”
“ฉันไม่เชื่อนายหรอก!” เฉินผิงส่ายศีรษะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...