หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2850

จี้อวิ๋นรู้สึกโกรธสุดขีด ร่างกายของเขาสั่นเทาขณะมองเฉินผิงอย่างเจ็บแค้น เขากัดฟันกรอดก่อนจะขู่ว่า “ไอ้หนู ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ ไว้แกออกจากเมืองเจียหลิงเมื่อไหร่ ฉันจะฆ่าแกซะ”

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอนะ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ ก่อนจะหันหลังและเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น

คนอื่นๆ ก็เช่นกัน ตอนนี้พวกเขาทุกคนล้วนมองไปที่เฉินผิงด้วยความอยากรู้อยากเห็น พวกเขาต่างพากันสงสัยถึงตัวตนของเขา และอยากรู้ว่าทำไมใต้เท้าเยี่ยนถึงเข้าข้างเขาอย่างเปิดเผยเช่นนี้

ยังไงเสีย เฉินผิงเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สองเท่านั้น เขาไม่ได้มีความแข็งแกร่งถึงขนาดนั้น

พวกเขาสงสัยว่าเฉินผิงอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับใต้เท้าเยี่ยนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

“สวัสดีครับ ผมชื่อหยวนเป่า คุณมาที่นี่เพื่อซื้อแผนที่สมบัติเหมือนกันเหรอ?”

ชายร่างสูงใหญ่กำยำพร้อมด้วยดาบขนาดใหญ่ผูกไว้ที่หลังเดินเข้ามาหาเฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้า "ถูกต้องแล้วครับ"

“ผมไม่แน่ใจว่าแผนที่สมบัตินั้นเป็นของจริงหรือของปลอม แต่ผมได้ยินมาว่าผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลมีสมบัติอยู่ หากคุณกำลังวางแผนที่จะค้นหาสมบัติพวกนั้น ผมว่าบางทีเราอาจร่วมมือกันได้” หยวนเป่าเสนอ “คุณจะเห็นว่าทางเหนือสุดนั้นมีประชากรอาศัยอยู่จำนวนไม่มาก สภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยและพบเจอสัตว์อสูรอยู่บ่อยครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้ฝึกฝนวิชามารจำนวนมากที่หลบซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่ห่างไกลเหล่านั้น ด้วยระดับพลังยุทธ์ของคุณในตอนนี้ ต่อให้คุณหาสมบัติเจอ แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่คุณจะปกป้องพวกมันไว้ได้”

หยวนเป่าพยายามเป็นพันธมิตรกับเฉินผิง

เฉินผิงเข้าใจว่าความตั้งใจของหยวนเป่าที่จะเป็นพันธมิตรกับเขาน่าจะเป็นเพราะได้เห็นการปฏิบัติของใต้เท้าเยี่ยนที่มีต่อตัวเขา

ไม่เช่นนั้นแล้ว เหตุใดผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าจะต้องแสวงหาพันธมิตรกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่มีระดับต่ำกว่า? รังแต่จะเป็นภาระเพียงเท่านั้น

หว่าเต๋อสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังตรวจสอบเขา เขาจึงหันไปมองผู้คนที่อยู่ในห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงรีบถอนพลังปราณสัมผัสของตนกลับมาอย่างรวดเร็วและแสร้งทำท่าทางสงบ

หลังจากมองไปรอบๆ แล้ว หว่าเต๋อก็ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ที่ใช้พลังตรวจสอบเขา เขาจึงตัดสินใจปล่อยมันไป เขาเริ่มพูดขึ้นว่า "ผมเชื่อว่าพวกคุณทุกคนมาที่นี่ก็เพราะว่าแผนที่สมบัติ เนื่องจากนี่เป็นการพบกันครั้งแรก ผมจึงใคร่ขอแนะนำตัวเองก่อน ผมมีชื่อว่าหว่าเต๋อมาจากดินแดนอุดรวิทูร และผมเป็นสมาชิกของตระกูลผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล หลายท่านคงเคยได้ยินว่าบรรพบุรุษของเราได้ฝังสมบัติไว้เมื่อนานมาแล้ว หลายปีผ่านไป ตำแหน่งของมันก็เลือนหายไปจากความทรงจำ อย่างไรก็ตาม ผมมีแผนที่สำหรับสมบัติพวกนั้น แต่เนื่องจากอายุของมัน แผนที่นี้จึงไม่สมบูรณ์แต่มันยังคงแสดงทิศทางอย่างคร่าวๆ ได้”

เขากล่าวเสริมว่า “แผนที่สมบัติของผมมีราคาชิ้นละหนึ่งร้อยล้านเหรียญวิญญาณ ไม่ว่าคุณจะสามารถหาสมบัติโดยใช้แผนที่ได้หรือไม่นั้น มันก็ขึ้นอยู่กับโชคของคุณเท่านั้น อย่าถามผมถึงความถูกต้องของแผนที่นี้ ถ้าเชื่อผมก็จ่ายค่าแผนที่มา แต่ถ้าไม่ คุณก็แค่ออกไป ผมจะไม่บังคับให้ใครเชื่อผมและซื้อมัน”

น้ำเสียงของหว่าเต๋อฟังดูเย่อหยิ่งแม้ว่าใบหน้าของเขาจะถูกปิดบังด้วยหน้ากากก็ตาม เขาทำท่าราวกับว่าแผนที่สมบัติของเขาจะขายออกหรือไม่ก็ไม่สำคัญอะไร