หว่ากังยิ้มออกมาอย่างอึดอัดใจ “พวกเราไม่สามารถขุดมันขึ้นมาได้ ต่อให้พวกเราหามันจนเจอ คนเดียวที่จะได้ประโยชน์จากมันก็คือพวกตระกูลเกา... พูดตามตรงเลยนะ ผมและคนของตระกูลผมกำลังหวังว่าจะค้นพบสมบัตินี้ เช่นนั้นแล้ว วิชาของพวกเราก็จะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ และผู้คนจำนวนมากก็จะต้องการที่จะเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล ตอนนั้นกลุ่มของเราจะใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น”
เฉินผิงรู้สึกประทับใจกับคำพูดของหว่ากัง อ๋อ... จากมุมมองของพวกเขาแล้ว ผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลมีความตั้งใจแน่วแน่ที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับกลุ่มของพวกเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องมาสนใจว่าจะมีคนอื่นมาค้นพบสมบัติของพวกเขา!
“หากผมสามารถหาสมบัติเจอ ผมสัญญาว่าจะช่วยนำเรื่องของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลไปบอกแก่ผู้อื่นเอง” เฉินผิงกล่าวพร้อมกับตบไหล่หว่ากังเบาๆ
“ขอบคุณนะ คุณเฉิน! แต่ว่าสิ่งที่ยากที่สุดไม่ใช่การค้นหาสมบัติหรอกนะ แต่คือการจะเปิดมันออกมามากกว่า ตรามรกตที่ผมให้คุณไปนั้นมันไม่สมบูรณ์ มันจะต้องรวมกับอีกครึ่งหนึ่งเสียก่อนจึงจะสามารถใช้มันเพื่อปลดล็อกสมบัติได้ น่าเศร้าที่ผมไม่รู้ว่าอีกครึ่งหนึ่งนั้นหายไปไหน...” หว่ากังตอบ
เฉินผิงยิ้มและหยิบตรามรกตออกมาเป็นคำตอบ
"ดูนี่สิ มันเป็นตราที่สมบูรณ์หรือยังล่ะ?”
หลังจากเห็นตรามรกตทั้งชิ้นที่อยู่ในมือของเฉินผิง หว่ากังก็ถึงกับตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจอย่างยิ่ง “คุ-คุณเฉิน คุณได้อีกครึ่งหนึ่งมาได้ยังไงกัน? คุณพบมันที่ไหนเหรอ?"
“อ๋อ ผมเจอมันโดยบังเอิญน่ะ มันดูคล้ายกับตรามรกตที่คุณให้ผมมามากๆ ผมก็เลยลองเอามันมาประกอบเข้าด้วยกัน ผมเองก็ประหลาดใจที่พวกมันประกบกันได้อย่างพอดิบพอดี! นี่คือเหตุผลที่ผมไปหาน้องชายของคุณและซื้อแผนที่สมบัตินั่นมา” เฉินผิงอธิบาย แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดความจริงทั้งหมดก็ตาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...