หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2855

หว่ากังยิ้มออกมาอย่างอึดอัดใจ “พวกเราไม่สามารถขุดมันขึ้นมาได้ ต่อให้พวกเราหามันจนเจอ คนเดียวที่จะได้ประโยชน์จากมันก็คือพวกตระกูลเกา... พูดตามตรงเลยนะ ผมและคนของตระกูลผมกำลังหวังว่าจะค้นพบสมบัตินี้ เช่นนั้นแล้ว วิชาของพวกเราก็จะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ และผู้คนจำนวนมากก็จะต้องการที่จะเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล ตอนนั้นกลุ่มของเราจะใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น”

เฉินผิงรู้สึกประทับใจกับคำพูดของหว่ากัง อ๋อ... จากมุมมองของพวกเขาแล้ว ผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลมีความตั้งใจแน่วแน่ที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับกลุ่มของพวกเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องมาสนใจว่าจะมีคนอื่นมาค้นพบสมบัติของพวกเขา!

“หากผมสามารถหาสมบัติเจอ ผมสัญญาว่าจะช่วยนำเรื่องของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลไปบอกแก่ผู้อื่นเอง” เฉินผิงกล่าวพร้อมกับตบไหล่หว่ากังเบาๆ

“ขอบคุณนะ คุณเฉิน! แต่ว่าสิ่งที่ยากที่สุดไม่ใช่การค้นหาสมบัติหรอกนะ แต่คือการจะเปิดมันออกมามากกว่า ตรามรกตที่ผมให้คุณไปนั้นมันไม่สมบูรณ์ มันจะต้องรวมกับอีกครึ่งหนึ่งเสียก่อนจึงจะสามารถใช้มันเพื่อปลดล็อกสมบัติได้ น่าเศร้าที่ผมไม่รู้ว่าอีกครึ่งหนึ่งนั้นหายไปไหน...” หว่ากังตอบ

เฉินผิงยิ้มและหยิบตรามรกตออกมาเป็นคำตอบ

"ดูนี่สิ มันเป็นตราที่สมบูรณ์หรือยังล่ะ?”

หลังจากเห็นตรามรกตทั้งชิ้นที่อยู่ในมือของเฉินผิง หว่ากังก็ถึงกับตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจอย่างยิ่ง “คุ-คุณเฉิน คุณได้อีกครึ่งหนึ่งมาได้ยังไงกัน? คุณพบมันที่ไหนเหรอ?"

“อ๋อ ผมเจอมันโดยบังเอิญน่ะ มันดูคล้ายกับตรามรกตที่คุณให้ผมมามากๆ ผมก็เลยลองเอามันมาประกอบเข้าด้วยกัน ผมเองก็ประหลาดใจที่พวกมันประกบกันได้อย่างพอดิบพอดี! นี่คือเหตุผลที่ผมไปหาน้องชายของคุณและซื้อแผนที่สมบัตินั่นมา” เฉินผิงอธิบาย แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดความจริงทั้งหมดก็ตาม

ยังไงเสียเขาก็ได้ทำข้อตกลงกับเจ้าเมืองหญิงเอาไว้แล้ว ดังนั้นยิ่งมีคนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้น้อยเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น

"โชคชะตา! มันเป็นโชคชะตาจริงๆ!” หว่ากังอุทาน “คุณเฉิน คุณลองหยดแก่นโลหิตของคุณลงบนตรามรกตนั่นดูสิ!”

และครั้งนี้ก็ถึงคราวที่เฉินผิงจะต้องเป็นฝ่ายที่ประหลาดใจ "ทำไมเหรอ?"

ตรามรกตนี้เป็นกุญแจในการปลดล็อกสมบัติไม่ใช่เหรอ? มันไม่ใช่อาวุธนี่ แล้วทำไมมันถึงต้องการเลือดของฉันด้วยล่ะ?

“คุณลองดูสิ เดี๋ยวคุณก็รู้เอง!”

เฉินผิงพยักหน้าเค้นแก่นโลหิตจากหว่างคิ้วของเขาหยดลงบนตรามรกต

ทันใดนั้น ตรามรกตก็เริ่มสั่นไหว และเมฆหมอกสีดำก็ปรากฏขึ้น ตามมาด้วยเสียงหอนอันน่าสะพรึงกลัวที่สร้างความเย็นเยือกไปถึงกระดูกสันหลังของพวกเขา

ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นก็พลันหายไปทันที ท้องฟ้ากลับมาสดใสและมีแดดอีกครั้ง

“มันเป็นรัศมีมารที่รุนแรงมาก ทำไมมันถึงอยู่ในตรามรกตนี้ได้ล่ะ?” เฉินผิงถามขึ้นพร้อมมองไปที่หว่ากัง

หว่ากังจะต้องรู้อะไรบางอย่าง... ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่บอกให้ฉันหยดแก่นโลหิตของฉันลงไปอย่างแน่นอน!

ขณะที่หว่ากังกำลังจะอธิบาย จู่ๆ เงาสีดำสามเงาก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้ากลุ่มของพวกเขาในพริบตา

คนทั้งสามมองเฉินผิงและคนอื่นๆ อย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนที่จะทำการตรวจสอบพวกเขาโดยใช้พลังปราณสัมผัส

การเคลื่อนไหวดังกล่าวไม่เพียงแต่น่าเหลือเชื่อเท่านั้น แต่ยังสามารถขับไล่ผู้อื่นได้อย่างง่ายดายอีกด้วย สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคืออาจเกิดการต่อสู้ระหว่างพวกเขาได้ตลอดเวลา

อย่างไรก็ตาม คนทั้งสามกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย พวกเขามองเฉินผิงและคนอื่นๆ พร้อมกับใช้พลังปราณสัมผัสตรวจสอบอย่างต่อเนื่อง