เฉินผิงไม่ได้ถามคำถามเพิ่มเติมและออกเดินทางไปกับหว่ากัง
เขาวางแผนที่จะไปเยี่ยมเยียนเหล่าคนในชนเผ่ากายาบรรพกาลก่อนแล้วจึงค้นหาสมบัติ หากผู้นำของชนเผ่ากายาบรรพกาลยืมมือเขา บางทีมันอาจจะง่ายขึ้นสำหรับเขาในการค้นหาสมบัติ
พวกเขาไม่กล้าไปใช้บริการเรือเหาะเพราะเป็นของสำนักเฟ่ยเทียน ถ้าเฉินผิงกับพวกไปนั่งเรือเหาะ คนสำนักเฟ่ยเทียนคงจะโยนพวกเขาเข้าคุกของสำนักนั้นแน่
พวกเขาทำได้เพียงมุ่งหน้าเดินทางด้วยเท้ารอนแรมหลายคืนหลายวันเท่านั้น เพราะไม่มีข้อตกลงเรื่อการจำกัดเวลาในการล่าหาสมบัติเฉินผิงก็เลยไม่รีบร้อน
เพื่อป้องกันไม่ให้มีอุปสรรคใดๆ เกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง เฉินผิงจึงขอให้สามจอมโจรล่วงหน้าไปสำรวจเส้นทางข้างหน้าห่างไปสองสามกิโลเมตร หากพวกเขาพบเจอใครจะต้องรายงานเรื่องนี้ให้เฉินผิงทราบทันที ทำแบบนี้เฉินผิงจะสามารถเลือกเส้นทางอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาได้
โจรทั้งสามทำหน้าที่เป็นหน่วยสอดแนม
หลังจากเดินทางกันมาทั้งวัน กลุ่มของเฉินผิงก็เริ่มรู้สึกว่าอุณหภูมิรอบด้านเริ่มลดลง และพื้นดินก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...