หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2862
“หัวเฟิ่ง รีบหนีไป ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว...”
อวี๋เจียเมิ่งไม่เหลือพละกำลังที่จะวิ่งอีกต่อไป พลังวิญญาณในร่างกายของเธอหมดไปนานแล้ว
“เจียเมิ่ง อดทนอีกนิดนะ...”
หัวเฟิ่ง จับอวี๋เจียเมิ่งพยายามช่วยพยุงเธอ
“ไม่ต้องห่วงฉัน ขืนช้าแบบนี้ เราทั้งสองคนคงจะหนีไม่พ้น หากเธอมีโอกาสกลับไปโลกมนุษย์ บอกพ่อของฉันด้วยนะว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉัน!”
อวี๋เจียเมิ่งผลักหัวเฟิ่งออกไปเพื่อให้เธอได้หลบหนี
“เจียเมิ่ง ฉันจะไม่ทิ้งเธอไว้แบบนี้หรอก…”
หัวเฟิ่งอยากจะอุ้มอวี๋เจียเมิ่ง แต่ในขณะนั้นเองเกาฉีเซิ่งกับสมุนก็ไล่ตามทันและล้อมหญิงสาวทั้งสองเอาไว้
“หึ คิดว่าพวกเธอจะยังวิ่งต่อไหวอยู่เหรอ? ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีทางหนีฉันพ้นหรอก”
เกาฉีเซิ่งยิ้มร่าขณะมองดูหัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...