หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2862

“หัวเฟิ่ง รีบหนีไป ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว...”

อวี๋เจียเมิ่งไม่เหลือพละกำลังที่จะวิ่งอีกต่อไป พลังวิญญาณในร่างกายของเธอหมดไปนานแล้ว

“เจียเมิ่ง อดทนอีกนิดนะ...”

หัวเฟิ่ง จับอวี๋เจียเมิ่งพยายามช่วยพยุงเธอ

“ไม่ต้องห่วงฉัน ขืนช้าแบบนี้ เราทั้งสองคนคงจะหนีไม่พ้น หากเธอมีโอกาสกลับไปโลกมนุษย์ บอกพ่อของฉันด้วยนะว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉัน!”

อวี๋เจียเมิ่งผลักหัวเฟิ่งออกไปเพื่อให้เธอได้หลบหนี

“เจียเมิ่ง ฉันจะไม่ทิ้งเธอไว้แบบนี้หรอก…”

หัวเฟิ่งอยากจะอุ้มอวี๋เจียเมิ่ง แต่ในขณะนั้นเองเกาฉีเซิ่งกับสมุนก็ไล่ตามทันและล้อมหญิงสาวทั้งสองเอาไว้

“หึ คิดว่าพวกเธอจะยังวิ่งต่อไหวอยู่เหรอ? ฉันบอกแล้วไงว่าไม่มีทางหนีฉันพ้นหรอก”

เกาฉีเซิ่งยิ้มร่าขณะมองดูหัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่ง

“ถ้าแกกล้าแตะต้องพวกฉัน แกจะต้องเสียใจ เจ้านายของฉันจะไม่ปล่อยแกแน่”

หัวเฟิ่งจ้องเขม็งไปยังเกาฉีเซิ่ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้านายเหรอ? จากนี้ไปฉันเป็นเจ้านายของเธอ พวกเธอทั้งสองจะต้องมาเป็นผู้รับใช้ของฉัน”

เกาฉีเซิ่งหัวเราะขบขันกับคำตอบของหัวเฟิ่ง เขาคิดว่าเธอกำลังแสร้งเล่นละคร เพราะเขาไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วหัวเฟิ่งเป็นอสูรสวรรค์

หัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่งต่างมองหน้ากันแล้วพูดพร้อมกัน “แม้ต้องตาย พวกฉันก็จะไม่ยอมให้แกได้ในสิ่งที่ต้องการ…”

ด้วยเหตุนี้ พวกเธอจึงปล่อยรัศมีอันทรงพลังออกมาเพื่อทำการระเบิดตัวเอง

“พวกเธอกำลังจะระเบิดตัวเองเหรอ? มันจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”

เกาฉีเซิ่งโบกมือ จากนั้นสมาชิกตระกูลเกาหลายคนก็ก้าวไปข้างหน้า เพื่อหยุดยั้งการระเบิดตัวเองของหัวเฟิ่งกับอวี๋เจียเมิ่ง

แม้ว่าพวกเธอจะพยายามทำลายตัวเอง แต่ช่องว่างอันไพศาลระหว่างระดับพลังการบำเพ็ญทำให้พวกเธอทำไม่สำเร็จ

จากนั้นร่างนั้นก็รีบเข้าไปในถ้ำ

หลังจากสำรวจบริเวณโดยรอบแล้ว พวกเขาก็มองไปตรงกำแพงจุดที่เป็นน้ำแข็งซึ่งมีซูอวี่ฉีติดอยู่ข้างใน พวกเขาโบกมือละลายน้ำแข็งและได้เห็นเธอในที่สุด

“ขนหงส์เพลิงเหรอ? มีขนของอสูรสวรรค์อยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ?” ชายชุดดำเก็บขนหงส์เพลิงเอาไว้แล้วตรวจดูซูอวี่ฉี

“เธอยังมีชีวิตอยู่ ร่างวิญญาณอัคคีเป็นกายพิเศษที่หาได้ยากยิ่ง! ฮ่าฮ่าฮ่า เทพีแห่งโชคลาภเข้าข้างฉันแล้วสิ...”

คนชุดดำระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างดีใจ

จากนั้นพวกเขาก็อุ้มซูอวี่ฉีขึ้นมาและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ชายชุดดำจากไป ความเงียบสงบก็กลับคืนสู่ถ้ำ หลุมลึกค่อยๆ กลายเป็นน้ำแข็งอีกครั้งท่ามกลางลมและหิมะ

จนดูราวกับว่าไม่มีใครเคยมาที่นี่มาก่อน

ลมยังคงส่งเสียงหวีดหวิวอยู่ข้างนอกท่ามกลางหิมะ