หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2865

หวืด!

รังสีแห่งแสงฉายวาบบนท้องฟ้าผ่านชั้นบรรยากาศและฟาดฟันลงบนตัวเจ้าหมีน้ำแข็ง

หมีน้ำแข็งส่งเสียงคำรามจนหูแตก เกิดเป็นลมหอบเอาหิมะหมุนวนอยู่รอบๆ ตัวมัน แล้วพุ่งเข้าหาแสง

หยวนเป่าตกตะลึงตาค้างเมื่อเห็นเฉินผิงแกว่งดาบ

เขาคาดไม่ถึงว่าชายที่อยู่ระดับกึ่งเซียนขั้นสองผู้นี้จะสามารถปลดปล่อยการโจมตีอันทรงพลังเช่นนี้ได้

แม้แต่หว่ากังกับหลิ่วหรูเยี่ยนก็ยังตกใจกับภาพนั้น เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นความสามารถที่แท้จริงของเฉินผิงเลย

ขณะที่หมีน้ำแข็งพุ่งเข้าหาแสงในอากาศ จู่ๆ ก็มีแท่งน้ำแข็งย้อยพุ่งออกมาจากร่างของมันราวกับห่ากระสุน และพุ่งตรงเข้าหาเฉินผิงด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

เฉินผิงเพียงสะบัดข้อมือเบาๆ ทันใดนั้น กระสุนน้ำแข็งย้อยเหล่านั้นก็กลายเป็นเพียงฝุ่นผงและกระจายไปทั่วอาณาบริเวณราวกับเกล็ดหิมะ

เมื่อเห็นเช่นนั้น หมีน้ำแข็งก็ร้องเสียงหลง มันหยุดการพุ่งโจมตีแล้วหันตัวพุ่งถลาหนีออกไป

ดูเหมือนมันจะรู้สึกได้ถึงอันตราย หลังจากที่ตระหนักว่าเฉินผิงไม่ใช่เหยื่อที่ง่ายดาย

“แกคิดจะหนีไปไหน?”

เฉินผิงกระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเยาะเย้ยมัน

เขาตวัดดาบพิฆาตมังกรในมือ ตามมาด้วยมีแสงเจิดจ้าพุ่งจากดาบ

ก่อนที่หมีน้ำแข็งจะทันได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันก็ถูกลำแสงแห่งดาบอันแหลมคมผ่าครึ่งไปแล้ว

ต่อจากนั้น เฉินผิงก็โบกมือ แก่นอสูรที่เปี่ยมด้วยพลังวิญญาณลอยมาตกลงบนฝ่ามือเขา

ทุกคนต่างอ้าปากค้างที่เห็นหมีน้ำแข็งที่ถูกตัดจนขาดครึ่งด้วยการแกว่งดาบเพียงครั้งเดียว

หยวนเป่าตกใจมากกว่าใคร

"ไปกันเถอะ!"

เมื่อพูดกับหว่ากังแล้วเฉินผิงก็เริ่มออกเดินทาง

เขาเพิ่งก้าวไปไม่กี่ก้าวตอนที่หยวนเป่ากลับมาได้สติและรีบไล่ตามเขาไปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม หว่ากังก็มีสีหน้าสับสนงุนงงพอกัน เขาส่ายหัวให้เฉินผิง ดูเหมือนเขาเองก็งงมากเหมือนกัน

“ตรามรกตของคุณคือกุญแจไขสมบัติเหรอหยวนเป่า?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัยแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"แน่นอน! หากไม่มีตรานี้ ถึงหาสมบัติเจอคุณก็จะไม่สามารถไขมันได้!” หยวนเป่าพูดด้วยหน้าตาท่าทางมั่นใจมาก

“แล้วคุณได้ตรานี้มาจากไหนครับ?” เฉินผิงถามต่อ

“ผมบอกคุณไม่ได้ว่าได้มายังไง เอาเป็นว่าคุณแค่รู้เอาไว้ว่าหากไม่มีผม คุณจะไม่สามารถเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นได้แม้ว่าคุณจะหาสมบัติเจอ”

หยวนเป่ายังค่อนข้างระแวดระวังเฉินผิง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เปิดเผยที่มาของตรามรกต

“ขอผมดูหน่อยได้ไหมครับ?” เฉินผิงถาม

"ได้สิครับ!" หยวนเป่ามอบตรามรกตให้เฉินผิงอย่างไม่ลังเล

เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสเข้าไปตรวจดูตรามรกต สักพักเขาก็คืนมันให้ชายคนนั้น

แม้ว่าตรามรกตนั้นจะเหมือนกับของเขาทุกประการ แต่ก็ยังมีความแตกต่างอยู่ ตราของหยวนเป่าไม่มีรัศมีปีศาจอยู่ในนั้นเลย