หวืด!
รังสีแห่งแสงฉายวาบบนท้องฟ้าผ่านชั้นบรรยากาศและฟาดฟันลงบนตัวเจ้าหมีน้ำแข็ง
หมีน้ำแข็งส่งเสียงคำรามจนหูแตก เกิดเป็นลมหอบเอาหิมะหมุนวนอยู่รอบๆ ตัวมัน แล้วพุ่งเข้าหาแสง
หยวนเป่าตกตะลึงตาค้างเมื่อเห็นเฉินผิงแกว่งดาบ
เขาคาดไม่ถึงว่าชายที่อยู่ระดับกึ่งเซียนขั้นสองผู้นี้จะสามารถปลดปล่อยการโจมตีอันทรงพลังเช่นนี้ได้
แม้แต่หว่ากังกับหลิ่วหรูเยี่ยนก็ยังตกใจกับภาพนั้น เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นความสามารถที่แท้จริงของเฉินผิงเลย
ขณะที่หมีน้ำแข็งพุ่งเข้าหาแสงในอากาศ จู่ๆ ก็มีแท่งน้ำแข็งย้อยพุ่งออกมาจากร่างของมันราวกับห่ากระสุน และพุ่งตรงเข้าหาเฉินผิงด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
เฉินผิงเพียงสะบัดข้อมือเบาๆ ทันใดนั้น กระสุนน้ำแข็งย้อยเหล่านั้นก็กลายเป็นเพียงฝุ่นผงและกระจายไปทั่วอาณาบริเวณราวกับเกล็ดหิมะ
เมื่อเห็นเช่นนั้น หมีน้ำแข็งก็ร้องเสียงหลง มันหยุดการพุ่งโจมตีแล้วหันตัวพุ่งถลาหนีออกไป
ดูเหมือนมันจะรู้สึกได้ถึงอันตราย หลังจากที่ตระหนักว่าเฉินผิงไม่ใช่เหยื่อที่ง่ายดาย
“แกคิดจะหนีไปไหน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...