หัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่งในตอนนี้ไม่ต่างกับลูกแกะที่กำลังจะถูกนำไปสังเวยที่แท่นบูชา พวกเธอได้แต่มองดูอย่างไร้ทางสู้ ในขณะที่เกาฉี่เซิ่งเดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ย
“หัวเฟิ่ง จะปล่อยให้ไอ้สารเลวนี่ทำเราแปดเปื้อนไม่ได้ ต่อให้เราต้องตายก็ตาม!”
ขณะที่พูดอย่างนั้น อวี๋เจียเมิ่งก็กัดลิ้นของตัวเอง
เธอกะจะฆ่าตัวตายด้วยการทำเช่นนั้น ตั้งใจว่าจะไม่ยอมให้เกาฉี่เซิ่งสมหวัง
หัวเฟิ่งพยักหน้าแล้วทำตาม
เธอก็ไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อเช่นกัน ร่างกายของเธอเป็นของเฉินผิง และเธอจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเด็ดขาด
เธอไม่ยอมทรยศต่อชายคนนั้น เธอขอตายดีกว่า
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวทั้งสองจะกัดลิ้นตัวเองเพื่อฆ่าตัวตายจริงๆ เกาฉี่เซิ่งก็โมโหขึ้นมาทันที ให้ตายสิ ทำไมพวกเธอถึงดื้อรั้นขนาดนี้? เห็นพรหมจรรย์สำคัญกว่าชีวิตของตัวเองหรือไง?
“ต่อให้เธอสองคนจบชีวิตตัวเองด้วยการกัดลิ้น แต่ฉันก็จะใช้ร่างของพวกเธออยู่ดี แม้ว่าจะตายไปแล้ว ฉันก็จะไม่ปราณีศพของพวกเธอ!”
โทสะอันเร่าร้อนลุกโชนในดวงตาของเขา และเขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่ยอมปล่อยให้พวกเธอรอดมือไป ไม่ว่าพวกเธอจะอยู่หรือตายก็ตาม
เขาพุ่งเข้าใส่พวกเธอด้วยเสียงคำราม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...