หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2873

ท้ายที่สุดแล้ว เสี้ยววิญญาณน้ำแข็งนั้นหาได้เฉพาะที่เขตหนาวในดินแดนอุดรวิทูรและไม่สามารถพบได้ในที่อื่น

ดังนั้นจึงมีแต่ผู้ที่อาศัยอยู่ที่นั่นตลอดทั้งปีเท่านั้นที่จะรู้ว่าพวกมันมีอยู่จริง

“ก่อนหน้านี้เราได้เสี้ยววิญญาณน้ำแข็งมา แต่มีบางคนต้องการแย่งมันไป ผมเลยฆ่าพวกเขาไปคนหนึ่ง” เฉินผิงอธิบาย

ตอนนั้นเองที่หว่ากังสังเกตเห็นร่างที่ถูกไฟไหม้จนเกรียมอยู่ไม่ไกล

“เสี้ยววิญญาณน้ำแข็งคืออะไรเหรอ เฉินผิง?” หลิ่วหรูเยี่ยนถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“มีข่าวลือว่า...”

หว่ากังเริ่มพูด และคำอธิบายของเขาแทบจะเหมือนกับของเกาฉี่หลาน จึงดูเหมือนว่าฝ่ายหลังไม่ได้โกหกเฉินผิง

“ไม่นึกเลยว่าสถานที่รกร้างและหนาวเย็นเช่นนี้จะมีสมบัติล้ำค่า เร็วเข้า เอาเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งออกมาให้ฉันดูหน่อย เฉินผิง!” หลิ่วหรูเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะรบเร้า

“ผมดูดกลืนมัน มันก็เลยหายไปแล้ว” เฉินผิงพึมพำอย่างอายๆ

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลิ่วหรู่เยี่ยนก็ทำหน้ามุ่ย จากนั้นพวกเขาก็เดินทางต่อ

พอฟ้ามืดลงพวกเขาจึงหาที่พักและเข้าไปพักผ่อนเอาแรง

ในดินแดนอุดรวิทูรอันหนาวเหน็บมีคฤหาสน์แห่งหนึ่งที่ครอบคลุมพื้นที่หลายสิบเอเคอร์ ตระกูลที่สามารถครอบครองคฤหาสน์ในที่แห่งนั้นได้จะต้องมีฝีมือล้นเหลือ

นั่นคือคฤหาสน์ตระกูลเกา สมาชิกหลายร้อยคนของตระกูลเกาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์นั้น ซึ่งได้รับการคุ้มกันโดยทหารยามจำนวนนับไม่ถ้วนและวงแหวนอาคมที่คอยปกป้องอยู่รอบๆ

อาจทำไปเพื่อป้องกันการโจมตีจากสัตว์อสูรหรือการซุ่มโจมตีของผู้อื่น

เกาฉี่หลานแอบย่องกลับเข้าไปที่คฤหาสน์ตระกูลเกา เพราะตอนออกมาเธอก็แอบเช่นกัน ถ้าเกาฉี่เฉียงพี่ชายคนโตของเธอได้รู้เรื่องนี้ เธอคงถูกต่อว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

“คุณกลับมาแล้ว คุณหนูเกา!” ทหารยามทั้งสองที่เฝ้าประตูรีบทักทายเมื่อเห็นเธอ

“นายสองคนไม่ได้รายงานเรื่องฉันใช่ไหม?” เกาฉี่หลานถาม

“เปล่า เปล่าครับ! ไม่ได้รายงานแน่นอน!” ทหารยามทั้งสองโบกมือพัลวันเป็นการปฏิเสธ

ชายทั้งสองที่ตัวสั่นเทารีบสารภาพ “คุณหนูเกา คุณเกาฉีเซิ่งจับผู้หญิงมาสองคนครับ พวกเธออยู่ที่คุกใต้ดินในตอนนี้ คุณเกาฉี่เซิ่งก็อยู่ที่นั่นด้วย ผมว่าตอนนี้พวกเธอคงเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว!”

“เกาฉี่เซิ่งนี่มันเกินเยียวยาจริงๆ!”

หลังจากที่พวกเขาพูดจบ สีหน้าของเกาฉี่หลานก็เปลี่ยนไป และเธอก็รีบเร่งไปยังคุกใต้ดิน

ในขณะนั้น หัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่งถูกขังอยู่ในคุกใต้ดิน ความสามารถของพวกเธอถูกสะกดไว้ พวกเธอจึงไม่ต่างจากคนทั่วไป

ดวงตาสีแดงเพลิงของเกาฉีเซิ่งลุกโชน เขาเข้ามาหาพวกเธอทีละก้าว

“อย่าเข้ามาใกล้มากกว่านี้นะ! อยู่ให้ห่างจากพวกเรา!”

หัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่งเบียดเสียดกันที่มุมห้อง

“ฮ่าๆ... เลิกขัดขืนได้แล้ว ถ้าเธอทั้งสองรับใช้ฉันเป็นอย่างดี ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายพวกเธอ!” เกาฉี่เซิ่งกล่าวพร้อมหัวเราะอย่างเบิกบาน