เฉินผิงพยักหน้า เขาขยี้เสี้ยววิญญาณน้ำแข็งเบาๆ พลังก็ปะทุเข้าสู่ร่างกายของเขาทันที และน่าเหลือเชื่อที่มันเหนือกว่าพลังวิญญาณเป็นอย่างมาก
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที เขาก็กลั่นพลังจนหมด
“ผมจะขึ้นไปถึงระดับที่สองของขั้นสูงสุดในอีกไม่ช้า นี่น่ะเหรอพลังสวรรค์?”
ความตกตะลึงปรากฏบนใบหน้าของเขา
พลังภายในเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งนั้นทรงพลังมากทั้งที่เป็นเพียงชิ้นส่วนเล็กๆแต่กลับมีพลังระดับจักรวาลถ้าฉันหาเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งทั้งหมดเจอความสามารถของฉันคงจะพุ่งขึ้นไปอีกหลายระดับใช่ไหม? แต่เสี้ยววิญญาณน้ำแข็งไม่ปล่อยรัศมีออกมาเลยเพราะแบบนั้นฉันจึงไม่สามารถตรวจพบมันได้ด้วยปราณสัมผัสถ้าใช้แค่ตาเปล่ามองหาในดินแดนอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยหิมะแห่งนี้ มันคงจะยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร!
เมื่อเขาดูดกลืนเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งเสร็จแล้ว หว่ากังและคนอื่นๆ ก็มาถึง
ทันทีที่หลิ่วหรูเยี่ยนเห็นเขาพูดคุยและหัวเราะอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอก็เข้ามาด้วยความหึงหวง
“นี่ใครเหรอ เฉินผิง?” เธอถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...