“ประมุขหลัว แล้วกุญแจสมบัติล่ะ? ตอนนี้พวกนั้นทุกคนมีตรามรกตที่เหมือนกับของผมทุกประการ กุญแจของคนอื่นเป็นของปลอมหรือเปล่า?” เฉินผิงถามอย่างไม่เข้าใจ
ถ้าแผนที่สมบัติถูกขายโดยจงใจแล้วกุญแจล่ะ? ทั้งหมดเป็นของปลอมหรือเปล่า?
“สิ่งที่ดูจริงอาจเป็นเท็จ และสิ่งที่ดูเท็จก็อาจเป็นจริง คนของเรามีสมบัติมากมายกระจัดกระจายไปทั่วดินแดนอุดรวิทูร แต่ละอันต้องใช้กุญแจ อย่างที่บอกไปแล้วว่าสมบัติบางชิ้นไม่มีอะไรเลย ในขณะที่บางชิ้นก็เป็นกับดัก จริงๆ แล้ว บางชิ้นใส่ของไร้ค่าเอาไว้ด้วยซ้ำ ส่วนสมบัติที่แท้จริงนั้นมีเพียงชิ้นเดียวและซ่อนปะปนอยู่กับสมบัติอื่นๆ ดังนั้นกุญแจทั้งหมดจึงไม่ใช่ของปลอมแต่อย่างใด ฉันแค่ไม่รู้ว่าตำแหน่งของสมบัติที่แท้จริงอยู่ที่ไหน” หลัวหลงเหมินชี้แจง
การเปิดเผยทำให้เฉินผิงยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีสมบัติมากกว่าหนึ่งชิ้น ในเมื่อมีอยู่มากมาย แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าอันไหนเป็นของจริงของปลอม?
“ประมุขหลัว หว่ากังเล่าให้ผมฟังว่าบรรพบุรุษของคุณใช้ผู้ใช้วิชามารเพื่อขุดสมบัติ สุดท้ายก็ถูกฆ่าตายหมด ผมอยากรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงยอมจำนนต่อพวกคุณ”
เฉินผิงอยากรู้เรื่องนี้มานานแล้ว ชนเผ่ากายาบรรพกาลไม่ได้แข็งแกร่งมากมายอะไร เป็นผลมาจากการฝึกวิชาที่คืบหน้าช้าของพวกเขา
ผู้ใช้วิชามารไม่ได้อ่อนแอไปกว่าชนเผ่ากายาบรรพกาลแต่อย่างใด เฉินผิงไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ใช้วิชามารถึงไม่ต่อต้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...