หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2878

หลัวหลงเหมินยิ้ม “มันไม่ง่ายอย่างที่คุณว่าหรอก แม้ว่าแส้ปราบมารจะตกลงมาจากอาณาจักรแดนสรวง แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าอาวุธที่พลังขึ้นอยู่กับผู้ใช้ หากระดับพลังของผู้ใช้ไม่ห่างจากศัตรูเกินไป เขาก็สามารถใช้มันเพื่อเอาชนะผู้ใช้วิชามารได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม หากความต่างชั้นของพลังมีมากเกินไป เขาก็จะพ่ายแพ้อยู่ดี”

เฉินผิงคิดว่าหลัวหลงเหมินมีเหตุผล ไม่ว่าอาวุธจะทรงพลังแค่ไหนก็ยังขึ้นอยู่กับผู้ใช้ หากผู้จำแลงใช้ แส้ปราบมารต่อกรผู้ใช้วิชามารขั้นกึ่งเซียน ความพยายามของเขาก็คงไร้ประโยชน์

“ประมุขหลัว มีบางอย่างที่ผมยังไม่เข้าใจ ผมอยากรู้ว่าคุณจะให้ความกระจ่างได้หรือเปล่า” เฉินผิงถาม

“ถามมาได้เลย” หลัวหลงเหมินพยักหน้า

เฉินผิงหยิบตรามรกตออกมาแล้วพูดว่า “ตรามรกตชิ้นนี้หัก หว่ากังมอบตราครึ่งหนึ่งให้ผม ในขณะที่อีกครึ่งเจ้าเมืองเจียหลิงเป็นคนมอบให้ผม ผมอยากรู้ว่าทำไมเจ้าเมืองถึงมีตรามรกตอีกครึ่ง เขาคือใคร?”

หลัวหลงเหมินเงียบ ผ่านไปสักพักก่อนที่เขาจะพูดว่า “ถ้าสักวันคุณมีโอกาส คุณก็จะควรถามด้วยตัวเอง มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันสามารถบอกคุณได้ ยังไงก็เถอะ คุณคงล้าจากการเดินทางไกล คุณควรจะไปพักผ่อนได้แล้ว พรุ่งนี้ฉันจะให้หว่ากังไปค้นหาสมบัติกับคุณเพราะเขาคุ้นเคยกับดินแดนนี้”

เมื่อพูดจบ หลัวหลงเหมินก็ลุกขึ้นและเตรียมออกไป เฉินผิงรู้ว่าหลัวหลงเหมินรู้ตัวตนที่แท้จริงของเจ้าเมืองเจียหลิง แต่ไม่เต็มใจที่จะเปิดเผย

เขาตัดสินใจที่จะไม่สาวความต่อ

“ประมุขหลัว ผมได้ยินหว่ากังพูดว่าตระกูลเกากำลังหาทางกวาดล้างคนของคุณ ถ้าผมโชคดีมากพอที่จะหาสมบัติเจอ ผมจะหาวิธีกำจัดพวกเขาให้คุณ”

เนื่องจากชนเผ่ากายาบรรพกาลทำดีกับเขา เฉินผิงจึงรู้สึกว่าต้องตอบแทน

ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่อาจเอาสมบัติไปได้โดยไม่ทำอะไรให้พวกเขาเลย

หลัวหลงเหมินหันกลับมาด้วยสีหน้าสิ้นหวัง “โชคร้ายที่ตระกูลเกาไม่ใช่พวกที่หวาดหวั่นในดินแดนอุดรวิทูร แต่เป็นผู้ใช้วิชามาร”

“ผู้ใช้วิชามาร?” เฉินผิงชะงัก “ผู้ใช้วิชามารยังมีอยู่ในดินแดนอุดรวิทูรงั้นหรือ?”

“ดินแดนอุดรวิทูรเป็นทำเลทองของพวกเขาไม่ใช่หรือ?” หลัวหลงเหมินถามเฉินผิงกลับ ทำเอาเขาเงียบไป