เซียวเหล่ยไม่ปล่อยมือแม้แต่นิด เขารู้ว่าหากเว่ยเทาหนีไป เขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
บัดนี้ เฉินผิงเดินไปทางด้านหน้า จับคอเสื้อของเว่ยเทาเอาไว้!
“คะ......คุณจะทำอะไรน่ะ ผมเป็นคนในตระกูลเว่ย ถ้าคุณกล้าแตะต้องผม พ่อผมไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่......”
ตัวของเว่ยเทาสั่นคลอน แต่ยังคงขู่เข็ญเฉินผิง!
เพี๊ยะ!
เฉินผิงฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเว่ยเทาแรงๆ หนึ่งฉาบ จนทำให้เว่ยเทาหมุนตัวอยู่กับที่ไปหลายรอบ และฟันในปากหลุดออกจนหมด!
“ฝ่ามือฉาบนี้ ผมคืนให้คุณแทนอวี่ฉี!”
เฉินผิงพูดจบ ก็ต่อยหมัดลงไปที่ท้องของเว่ยเทา จนทำให้เว่ยเทาโอดครวญออกมาราวกับหมูถูกเชือด ร่างที่ซูบผอมเขาล้มลงบนพื้น!
บัดนี้เว่ยเทากับเซียวเหล่ยทั้งคู่ราวกับเป็นกุ้งสองตัว นอนขดตัวเอาไว้ พร้อมกับสีหน้าที่แสนเจ็บปวด!
มองไปทางทั้งคู่ที่นอนอยู่บนพื้น เฉินผิงเหยีบยไปบนหัวของเซียวเหล่ย
“เฉินผิง......ผมผิดไปแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ ปล่อยผมไปเถอะนะ......” เซียวเหล่ยกลัวจนฉี่รดกางเกง “ผมรับรองว่าจะไม่หาเรื่องคุณอีก ผมสามารถยกทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเซียวให้คุณ ขอเพียงแค่คุณไว้ชีวิตผม!”
เซียวเหล่ยขอร้องเฉินผิงอย่างอ้อนวอน!
“ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณกลับไม่รักษา......”
เฉินผิงมองไปทางเซียวเหล่ยอย่างเยือกเย็น ขาของเขาออกแรงอย่างฉับพลัน!
แผละ......
หัวของเซียวเหล่ยระเบิดออกที่ใต้เท้าของเฉินผิงราวกับเป็นแตงโมที่สุกเต็มที่แล้ว เลือดสดที่ปนเปกับสมองทะลักออกมา กระเด็นไปโดนเว่ยเทาที่อยู่ไม่ไกล!
“อ้ะ.......”
เว่ยเทาตะลึงจนแน่นิ่ง เขาไม่เคยเห็นภาพที่มันรุนแรงป่าเถื่อนขนาดนี้มาก่อน คนเป็นๆ คนหนึ่ง ถูกเหยียบจนสมองระเบิดออกต่อหน้าต่อตาเขา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...