หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2887

อย่างไรก็ตาม ชายทั้งสี่ไม่ยอมปล่อยหลิ่วหรูเยี่ยนไปง่ายๆ พวกเขาไปยืนที่คนละด้าน และไม่ว่าหลิ่วหรูเยี่ยนจะหันไปทางไหน เธอก็จะเห็นคนแก้ผ้า

หลิ่วหรูเยี่ยนก็เลยหลับตาลง

ในขณะเดียวกัน สีหน้าบึ้งตึงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินผิง เมื่อเขาเห็นว่าพวกคนไร้ยางอายทำสิ่งน่ารังเกียจ

ชั่วถัดมา เฉินผิงลุกขึ้นและเดินช้าๆ ไปยังด้านนอกวงแหวนอาคม

ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสี่ยินดีอย่างยิ่งที่เห็นอย่างนั้น

“ใจกล้าดีนี่ไอ้เวร แกเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสอง แต่ก็ยังกล้าที่จะออกมาจากวงแหวนอาคมเพื่อเผชิญกับเรา” ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้ากล่าวพร้อมกับเยาะเย้ย

“ทั้งที่อาจจะรอดไปได้แท้ๆ แต่พวกแกกลับรนหาที่ตาย”

พูดจบเฉินผิงก็หายตัวไป จากนั้นในจังหวะถัดมา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งต่อหน้าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้า

มือของเขาพุ่งออกไปคว้าคอของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าได้อย่างง่ายดาย

ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสี่ตกตะลึง ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าไม่สามารถต่อกรกับเฉินผิงได้เลย

“แก-”

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าจ้องมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจและเหลือเชื่อ

กระนั้นเฉินผิงก็ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายพูด เขายิงเพลิงปีศาจใส่ท่อนล่างของผู้บำเพ็ญเพียรจนลุกไหม้

ในเมื่อผู้บำเพ็ญเพียรที่ไร้ยางอายเหล่านี้กล้าเปลื้องผ้าในที่แจ้ง เฉินผิงจึงให้พวกเขาได้ลิ้มรสเปลวไฟ

ไม่ช้าเปลวไฟก็รุนแรงขึ้น และผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าก็กรีดร้อง ผ่านไปไม่นานเขาก็กลายเป็นกองขี้เถ้า

คนอื่นๆ ตกตะลึงพึงพรืดเมื่อเห็นอย่างนั้น

พวกเขาไม่นึกเลยว่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าจะถูกผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสองสังหารอย่างง่ายดาย

ช่างน่าหวาดหวั่น

“เพลิงปีศาจ! ฉันจำได้แล้ว เขาใช้เพลิงปีศาจ! เขาเป็นผู้ใช้วิชามาร!”

ในที่สุดก็มีคนจำเพลิงปีศาจของเฉินผิงได้

เมื่อได้ยินว่าเป็นเพลิงปีศาจ ผู้บำเพ็ญเพียรก็หน้าซีดขาวราวกระดาษและหันขวับเพื่อที่จะหนี