หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2888

หากเขาสามารถรอดจากอสุนีบาตได้ ความแข็งแกร่งและร่างกายของเขาจะยกระดับ อย่างไรก็ตาม ถ้าทำไม่ได้เขาก็จะตาย

สุดท้ายหว่ากังก็รอดมาได้ โชคยังดีที่มันเป็นเมฆสายฟ้าทลายขนาดเล็ก ดังนั้นอสุนีบาตจึงไม่รุนแรงมาก

หากเขาต้องเผชิญกับอสุนีบาตแบบเดียวกับของเฉินผิง ต้องโดนสายฟ้าฟาดเจ็ดถึงแปดรอบ หว่ากังก็ไม่น่าจะรอดชีวิต

หลังจากอสุนีบาต เมฆก็สลายไป เมื่อหว่ากังลืมตาก็เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นเต้น

“ผมทำได้แล้ว! ตอนนี้ผมเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่แล้ว!” หว่ากังตะโกนขณะมองเฉินผิงด้วยความรู้สึกขอบคุณ

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินผิงให้เขาดูดกลืนพลังจากเสี้ยววิญญาณน้ำแข็ง เขาคงไม่อาจเพิ่มระดับได้ในเร็ววัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการผ่านอสุนีบาต

“คุณเฉิน ขอบคุณมาก!” หว่ากังร้องออกมา

“ขอบคุณทำไม? คุณมีส่วนช่วยให้เราได้เสี้ยววิญญาณน้ำแข็งมาอยู่แล้ว” เฉินผิงบอกเขาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็หันไปหาหลิ่วหรูเยี่ยนและถามว่า “หลิ่วหรูเยี่ยน คุณอยากดูดกลืนพลังบางส่วนเพื่อเพิ่มระดับบ้างไหม?”

“ไม่เป็นไร ฉันมีคุณคอยปกป้องอยู่แล้ว คุณเก็บไว้ใช้เองเถอะ” หลิ่วหรูเยี่ยนตอบด้วยรอยยิ้ม

สำหรับหลิ่วหรูเยี่ยน ไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งหรือไม่ก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญที่สุดคือการที่เธอมีเฉินผิงอยู่เคียงข้างเธอ

นอกจากนี้ ด้วยความที่เธอใกล้ชิดกับเฉินผิงมากขึ้นเรื่อยๆ หลิ่วหรูเยี่ยนจึงรู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นทุกๆ วัน

ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนแล้ว

“แน่นอน อะไรที่เป็นของผมยังไงก็เป็นของคุณ”

เฉินผิงยิ้มให้เธอก่อนจะพูดต่อ “ตอนนี้ผมจะเริ่มดูดกลืนพลังของมัน ผมวางวงแหวนอาคมเอาไว้ตรงนี้ และแม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับห้าก็ไม่อาจสลายมันได้โดยง่าย ระหว่างนี้ช่วยคุ้มครองผมด้วย”

“ไม่ต้องห่วง คุณเฉิน ผมจะเป็นคนแรกที่จะหยุดใครก็ตามที่พยายามรบกวนคุณ” หว่ากังรับปากพลางกำหมัด การที่เขาพัฒนาสู่ขั้นกึ่งเซียนระดับสี่ทำให้เขาเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ

เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็นั่งขัดสมาธิและวางมือลงบนเสี้ยววิญญาณน้ำแข็ง ก่อนที่จะเริ่มดูดกลืนพลังของมัน

ขณะนี้เฉินผิงอยู่ที่ระดับสูงสุดของขั้นกึ่งเซียนระดับสอง ดังนั้นแค่ดูดกลืนอีกเพียงเล็กน้อย เขาก็จะได้เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสาม

ก็ไม่แน่นะ ด้วยเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งขนาดใหญ่เช่นนี้ฉันอาจจะเพิ่มระดับผ่านขั้นสามก็ได้!

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็รู้สึกกังวลเมื่อระดับของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลง

แม้ว่าพลังจำนวนมากจะไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา แต่ก็ไม่ได้เข้าสู่จุดชีพจรตันเถียนของเขา กลับถูกดูดไปที่อื่นแทน

ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงส่งปราณสัมผัสของเขาเข้าไปด้านใน และเริ่มค้นหาว่าพลังหายไปไหน

เขาต้องการค้นหาว่ามีอะไรอยู่ในตัวเขาที่ทำให้พลังทั้งหมดหายไป

“เจ่อเยี่ยน คุณไม่ได้แอบดูดพลังในตัวผมใช่ไหม?” เฉินผิงถามพลางขมวดคิ้ว

“ไม่มีทางหรอก คุณเฉิน! ผมจะไปมีพลังทำแบบนั้นได้ยังไง? มันเป็นหนังสือเล่มหนึ่ง แต่ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่” เจ่อเยี่ยนทักท้วง

“หนังสือ?” ตอนนั้นเองที่เฉินผิงนึกถึงหนังสือไร้อักษรที่อยู่ในทะเลจิตสำนึกของเขา

เมื่อปราณสัมผัสของเฉินผิงเข้าสู่ทะเลจิตสำนึก เขาก็พบว่าหนังสือไร้อักษรกำลังส่องแสงแวววาวอยู่จริงๆ พลังจากเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งถูกมันดูดกลืนเข้าไปจนหมด!