“คุณเฉิน หนังสือที่อยู่ในทะเลจิตสำนึกของคุณนี่มันอะไรกัน? ไม่มีคำใดๆ อยู่ในนั้น แต่ก็มีความสามารถในการดูดกลืนพลังได้จำนวนมาก!” เจ่อเยี่ยนถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
แทนที่จะตอบคำถามของเขา เฉินผิงหรี่ตาลงและเพ่งความสนใจไปที่หนังสือไร้อักษรซึ่งกลืนกินทุกสิ่งราวกับน้ำวน
ขณะที่เฉินผิงไม่ได้พูดอะไร เจ่อเยี่ยนก็พูดต่อ “คุณเฉิน คุณควรเอาหนังสือเล่มนี้ออกจากทะเลจิตสำนึกของคุณ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป มันจะดูดกลืนพลังทั้งหมดของคุณ”
“ปล่อยให้มันทำไป” เฉินผิงจ้องไปที่หนังสือไร้อักษรโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดมัน
พลังของเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งยังคงพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเฉินผิง แต่ร่างกายของเขาก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
ทั้งหว่ากังและหลิ่วหรูเยี่ยนขมวดคิ้วเมื่อเห็นอย่างนั้น
เขาดูดกลืนพลังจำนวนมาก แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจนในตัวเขา บ่งบอกว่าเฉินผิงต้องการทรัพยากรจำนวนมากเพื่อพัฒนาไปสู่ขั้นต่อไป!
นอกจากนี้ รัศมีพลังอันโดดเด่นที่เล็ดลอดออกมาจากเสี้ยววิญญาณน้ำแข็งก็ได้สร้างกระแสวังวนที่หมุนอยู่กลางอากาศ
ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นจะตรวจพบพวกเขาในไม่ช้าแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...