“แกบ้าไปแล้วเหรอ ไอ้หนู? เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว แต่แกกลับคิดจะปล่อยวิญญาณผู้ฝึกวิชามารจากผนึกออกมาอย่างนั้นเหรอ? แกคิดจะฆ่าพวกเราทั้งหมดหรือไง?”
"ถูกต้อง ที่แคบๆ แบบนี้จะซ่อนตัวที่ไหนก็ไม่ได้ พวกวิญญาณผู้ฝึกวิชามารได้ตายไปแล้วครั้งหนึ่งและพวกเขาก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว!”
“ฉันก็ไม่เห็นด้วย แกคิดจะล้อเล่นกับชีวิตของเราอย่างนั้นเหรอ? นอกจากนี้ แกจะแน่ใจได้ยังไงว่าพวกเขาจะเชื่อฟังแก?”
ฝูงชนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์เฉินผิง
อย่างไรก็ตาม หว่ากังและหลิ่วหรูเยี่ยนได้ให้การสนับสนุนเขา ในขณะที่จี้อวิ๋นนั้นยังคงรู้สึกสับสน เพราะการปลดปล่อยวิญญาณผู้ฝึกวิชามารนั้นถือว่าเป็นเรื่องที่อันตรายอยู่ดี
“นี่เป็นแผนการเดียวที่เรามีอยู่ในตอนนี้ ถ้าเราไม่ทำอะไรเลย เราก็จะตายกันหมด” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา
"ฉันเห็นด้วย ฉันศรัทธาในตัวนาย"
เหล่าซุนเข้าข้างเฉินผิง
“ฉันก็เห็นด้วยเหมือนกัน อย่างน้อยก็ดีกว่ายอมตายอยู่ที่นี่โดยไม่ทำอะไรเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...