"คุณฉี คุณสองคนควรกลับไปที่สำนักเฟ่ยเทียนก่อน ถ้าผมไม่กลับไปภายในหนึ่งเดือนก็แสดงว่าผมได้ตายไปแล้ว คุณสามารถบอกพ่อของผมได้เลยว่าผมตายจากการสังหารผู้ฝึกวิชามารเพื่อปกป้องผู้คน!” จี้อวิ๋นพูดกับฉีเถี่ยเฉาอย่างหนักแน่น
"คุณจี้ หมายความว่า…” ฉีเถี่ยเฉาพูดไม่ออก
"ไปซะ ไม่มีประโยชน์ที่พวกคุณสองคนจะยังอยู่ที่นี่” จี้อวิ๋นเร่งเร้าให้ฉีเถี่ยเฉาและหญิงชรารีบหนีไป
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ฉีเถี่ยเฉาและหญิงชราจำต้องจากไปในที่สุด
หลิ่วหรูเยี่ยนเหลือบมองเฉินผิงอย่างไม่เต็มใจ แต่สุดท้ายเธอก็ต้องจากไปเช่นกันเพราะเธอรู้ดีว่าเธอจะกลายเป็นภาระหากเธอยังขืนอยู่ที่นี่ต่อ
เมื่อผู้ที่มีระดับพลังบำเพ็ญฌานต่ำกว่าได้จากไป เฉินผิงก็เริ่มเตรียมการ
ทุกคนล้วนเต็มใจทำตามคำแนะนำของเฉินผิงเพราะชายหนุ่มผู้นี้เป็นเสมือนกับผู้ที่ช่วยชีวิตพวกเขา
หลังจากที่เขาให้คำแนะนำเสร็จ ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วจากระยะไกลและหยุดอยู่ตรงหน้าเฉินผิง
ผู้มาใหม่ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นหลิงหลง
หลิงหลงจ้องไปที่เฉินผิงด้วยแววตาที่มุ่งมั่น เธอแต่งกายด้วยชุดสีแดงและมีเปลวไฟล้อมรอบตัวเธอ
“ทุกวันนี้ผู้ฝึกวิชามารสามารถเปิดเผยตัวตนอย่างโจ่งแจ้งได้ขนาดนี้เลยเหรอ? คุณไม่จำเป็นต้องปกปิดรัศมีมารของคุณเลยด้วยซ้ำ” เฉินผิงพูดกับหลิงหลง
หลิงหลงผงะเล็กน้อย เธอจ้องมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจส่องประกายผ่านดวงตาของเธอ “นี่มันพลังอะไรกันเนี่ย นายเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สามเท่านั้น แต่กลับอวดดีกล้าเผชิญหน้ากับคนอย่างฉันงั้นรึ? นายฆ่าลูกน้องของฉันไปสองคนใช่มั้ย? นายเป็นคนที่สามารถใช้เพลิงปีศาจได้ใช่หรือเปล่า? นายใช่มั้ยที่เป็นคนครอบครองแส้ปราบมาร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...