"คุณอย่าคิดว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณ..."
เว่ยคุนอันขมวดคิ้ว เขาถือมีดสั้นคมๆ เล่มหนึ่งไว้ในมือ จ่อไปตรงคอของซูเหวินจง!
สัมผัสถึงความเย็นของมืดสั้น ขาของซูเหวินจงเริ่มสั่นระริก ไม่มีใครไม่กลัวตาย ในเวลานี้ซูเหวินจงเองก็กลัวเช่นกัน เพียงแต่เขาไม่สามารถส่งเฉินผิงออกไปได้
"ประธานเว่ย ทําไมมาไกลถึงเมืองหงเฉิง ก็ไม่บอกข้าบ้างล่ะ ข้าจะได้ไปรับประธานเว่ย..."
ขณะที่เว่ยคุนอันถือมีดสั้นจ่อคอของซูเหวินจงอยู่นั้น ทันใดนั้นก็มีเสียงก้องกังวานดังขึ้น กู่เวิ่นเทียนเดินทางมาถึงที่นี่ด้วยความร้อนรน!
กู่เวิ่นเทียนมองไปบอดี้การ์ดตระกูลซูที่ร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้น จากนั้นก็ดูมีดสั้นในมือเว่ยคุนอันต่อ เขายิ้มอ่อนพร้อมกล่าว "ประธานเว่ย เพิ่งมาถึงหงเฉิงก็ยกมีดยิงปืนกันแล้ว มีเรื่องอะไร พวกเราสามารถนั่งเจรจากันได้นี่นา"
กู้เวิ่นเทียนเดินขึ้นหน้า หยิบมีดสั้นในมือของเว่ยคุนอันมา
กู่เทียนเวิ่นเคยเป็นข้าราชการในเมืองเสิ่งเฉิงมาก่อน ดังนั้นเขาจึงพอรู้จักกับเว่ยคุนอัน แต่ตอนนี้เขาถอนตัวแล้ว อิทธิพลก็ต้องน้อยลงมากเช่นกัน!
เพียงแต่เว่ยคุนอันก็ไว้หน้ากู่เวิ่นเทียนและนั่งกลับไปบนเก้าอี้อีกครั้ง
"ประธานซู คุณก็นั่งสิ มีเรื่องอะไรก็คุยกันดีๆ!"
กู่เวิ่นเทียนทําหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ย จนทำให้ซูเหวินจงเองนั่งลงด้วยเช่นกัน
ซูเหวินจงพยักหน้าและนั่งลงตามที่กู่เวิ่นเทียนบอก
กู่เวิ่นเทียนเป็นคนที่ซูเหวินจงเพิ่งโทรบอกในระหว่างทางมา ซูเหวินจงรู้ว่าด้วยกําลังของตระกูลซู ไม่สามารถต่อกรกับตระกูลเว่ยได้ ดังนั้นเขาจึงแจ้งขอให้กู่เวิ่นเทียนมา เพื่อเป็นตัวกลางในการไกล่เกลี่ย!
ถ้ามันสามารถใช้เงินปัญหาได้ โดยที่ไม่ต้องฆ่าฟันกันก็จะยิ่งดีเลย ซูเหวินจงก็ไม่อยากตาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...