หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2930

“เจ้าพวกสิ่งมีชีวิตไร้ค่า พวกแกคิดว่าผู้ที่ฝึกฝนที่กำลังเข้าสู่พลังระดับขั้นผู้ทุกข์ยากจะเป็นคนที่พวกแกจะสามารถเอาชนะได้ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ? ช่างน่าหัวเราะจริงๆ อย่าคิดว่าแกแข็งแกร่งเท่าฉัน เรามันคนละชั้นกัน! ไว้เมื่อแกมาถึงระดับพลังยุทธ์เดียวกับฉันเมื่อไหร่ แกจะเข้าใจความหมายเอง ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือโอกาสที่จะไปถึงพลังระดับขั้นผู้ทุกข์ยากเท่านั้น! และบางทีแกอาจจะเป็นโอกาสนั้นของฉันก็ได้ ... "

หลิงหลงไม่เพียงไม่เกรงกลัวที่จะต่อกรกับการโจมตีที่ถาโถมเข้ามามากมาย แต่เธอยังดูตื่นเต้นอีกด้วย

เธอติดอยู่ในพลังระดับกึ่งเซียนขั้นที่เก้ามาเป็นเวลานาน และโอกาสที่เธอแสวงหาไม่เคยปรากฏเลยสักครั้ง

บางทีนี่อาจเป็นโอกาสของเธอ

หลิงหลงยกมือขึ้น ลูกแก้วเพลิงก็ปรากฏขึ้นที่รอบๆ ตัวเธอ

ลูกแก้วเพลิงปีศาจจำนวนเจ็ดลูกหมุนวนรอบๆ ตัวของหลิงหลง

ลูกแก้วนั้นค่อยๆ หมุนเร็วขึ้นและเร็วขึ้น ก่อนจะรวมตัวกันเป็นเสาเพลิงที่สูงตระหง่าน หลิงหลงหายไปจากสายตาของพวกเขาราวกับว่าเธอได้เป็นส่วนหนึ่งของเปลวไฟเช่นกัน

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างพร้อมกับรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อยภายในใจ

เสาเพลิงต้นนั้นหมุนอย่างต่อเนื่อง สีของท้องฟ้าแปรเปลี่ยน และหิมะที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงก็ละลายออกไป เผยให้เห็นพื้นผิวใสดุจผลึกน้ำแข็ง

เสาเพลิงรุนแรงและขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนไหม้เกรียม กระทั่งมีลูกบอลเพลิงปรากฏขึ้นที่แกนกลางของมัน

นั่นคือรูปลักษณ์ของเพลิงปีศาจที่บริสุทธิ์ที่สุด

ลูกบอลเพลิงค่อยๆ ตกลงมา และทุกคนต่างก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าหลิงหลงอยู่ภายในลูกบอลเพลิงนั้น

เมื่อการโจมตีของจี้อวิ๋นและคนอื่นๆ สัมผัสเข้ากับลูกบอลเพลิง พลังการโจมตีนั่นก็ถูกทำลายลงทันทีก่อนจะกลายเป็นพลังวิญญาณที่กระจายไปยังทุกทิศทุกทาง

แม้แต่มังกรไฟที่เฉินผิงเรียกมาก็ยังถูกลูกบอลเพลิงนั่นดูดกลืนไปเมื่อเข้าใกล้มัน

และยังไม่ทันที่สัตว์อสูรเหล่านั้นจะไปถึงตัวหลิงหลง พวกมันก็มลายหายกลายเป็นความว่างเปล่าด้วยเปลวไฟอันร้อนแรง

ความตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจี้อวิ๋นและคนอื่นๆ พวกเขาจำต้องล่าถอยทันที แต่พลังวิญญาณที่แตกกระจายออกมาได้เข้าโจมตีพวกเขาจนลอยกระเด็นออกมา

ทุกคนต่างมองไปที่หลิงหลงด้วยสายตาที่โกรธเคือง แม้พวกเขาจะร่วมมือกัน แต่ก็ยังไม่อาจต่อกรกับเธอได้