แต่ทว่าทันทีที่หลิงหลงเข้ามา เธอก็ตระหนักว่ากลุ่มของเฉินผิงนั้นได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
เธอหารู้ไม่ว่าพวกเขาได้ออกจากอาคมเคลื่อนย้ายไปแล้ว
กลับกลายเป็นว่าพวกเขาไม่ได้เข้าไปในอาคมเคลื่อนย้ายจริงๆ พวกเขาเพียงแค่หลอกให้หลิงหลงเชื่อเช่นนั้น
อาคมเคลื่อนย้ายที่เฉินผิงวาดไว้ไม่สามารถเคลื่อนย้ายคนจำนวนมากได้ในเวลาเดียวกัน อีกทั้งมันยังเป็นวงแหวนอาคมที่ไม่เสถียร
ขณะที่หลิงหลงเข้าไปในอาคมเคลื่อนย้าย เฉินผิงก็ขว้างอักขระยันต์ออกไปจำนวนมากมาย เมื่อพวกมันส่องแสงสว่างออกมา หลิงหลงก็ทำหน้าบูดบึ้งทันที
เธอพยายามดิ้นรนเพื่อหลบหนี แต่ก็เธอก็ต้องพบว่าเธอไม่สามารถควบคุมร่างกายของเธอได้ อันที่จริง ร่างกายของเธอค่อยๆ ซีดจางลงอย่างช้าๆ
“คุณคิดว่าอาคมเคลื่อนย้ายนี้เอาไว้ให้พวกเราหลบหนีอย่างงั้นเหรอ? จริงๆ แล้วอาคมนี้มีไวให้คุณต่างหาก! เราจะเคลื่อนย้ายคุณไปไกลแสนไกล แม้ว่าอาคมเคลื่อนย้ายนี้จะทำร้ายคุณไม่ได้ แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยให้คุณไล่ตามผมไม่ทันไปสักพัก” เฉินผิงพูดพร้อมรอยยิ้ม
หลิงหลงกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธแค้น พื้นที่รอบตัวเธอสั่นไหว และร่างกายของเธอก็ค่อยๆ เรือนลาง
พลังแห่งอวกาศจับหลิงหลงไว้แน่น ขัดขวางไม่ให้เธอได้มีโอกาสหลบหนี
หลิงหลงโกรธเคืองอย่างที่สุด เธอไม่คิดเลยว่าเธอจะตกหลุมพรางของเฉินผิงได้
เธอเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่เก้า แต่เธอกลับถูกหลอกโดยผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สามเช่นเฉินผิง หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไป เธอจะต้องกลายเป็นตัวตลกแห่งปีอย่างแน่นอน
แต่ไม่ว่าเธอจะโกรธมากเพียงใด เธอก็ไม่มีพลังที่จะสามารถหยุดการทำงานของอาคมเคลื่อนย้ายได้ และเพียงไม่นานร่างของเธอก็ค่อยๆ หายไปในที่สุด
เมื่อรัศมีพลังของหลิงหลงหายไป ทุกคนก็ต่างถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
เฉินผิงถึงกับทรุดตัวนั่งลงกับพื้นและหายใจเหนื่อยหอบ
การวาดวงแหวนอาคมและการเริ่มต้นใช้งานอาคมเคลื่อนย้ายนั้นดูดกลืนพลังงานส่วนสำคัญของเฉินผิงเป็นอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...