หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2932

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คนที่เรากำลังตามหาตัวอยู่ต้องรู้แน่ๆ ว่าคุณหลิงหายไปไหน”

ด้วยเหตุนี้ชางฮู่ฝ่าจึงออกเดินทางเพื่อตามหาเฉินผิงและคนอื่นๆ ทันที

พวกเขากำลังหลบหนีอย่างเร่งรีบ โดยเคลื่อนที่ให้เร็วที่สุดเท่าที่ขาทั้งสองข้างของพวกเขาจะรับไหว แต่ดูเหมือนว่าผู้พิทักษ์ทั้งสองจะใกล้กระชั้นเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“บ้าเอ้ย! ผู้ฝึกวิชามารพวกนี้ดื้อด้านชะมัด ทำไมพวกเขาถึงไม่ปล่อยพวกเราไปสักทีนะ?” เฉินผิงสบถ

เมื่อสัมผัสได้ถึงการไล่ล่าจากผู้ฝึกวิชามารทั้งสองที่ตามมาด้านหลังอย่างไม่ลดละ เหล่าซุนและคนอื่นๆ ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เคร่งเครียด

เนื่องจากพวกเขาได้รับบาดเจ็บและสูญเสียพละกำลังไปมาก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถเดินทางได้เร็วมากนัก

ด้วยอัตราความเร็วเช่นนี้ ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองจะต้องไล่ตามพวกเขาทันในไม่ช้า

“เราวิ่งหนีต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เราต้องเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ ยังไงพวกเขาก็ตามเราทันอยู่ดี ต่อให้เราไม่หยุด เราก็ไม่มีแรงเหลือพอที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขา”

เฉินผิงหยุดโดยรู้ว่าการวิ่งหนีไม่ใช่กลยุทธ์ที่ฉลาด เนื่องจากศัตรูของพวกเขาได้พบเจอรัศมีพลังของพวกเขาแล้ว

แม้ว่าพวกเขาจะมีความแข็งแกร่งไม่สิ้นสุด แต่พวกเขาก็ไม่สามารถวิ่งหนีไปได้ตลอด

"คุณพูดถูก เราเอาแต่วิ่งหนีไปตลอดไม่ได้ สุดท้ายพวเขาก็จะตามเราทันอยู่ดี เราควรจะหยุดพักและฟื้นฟูพลังของพวกเราเช่นกัน” จี้อวิ๋นเห็นด้วย

เหล่าซุน หลาวข่งและจั่วชิงก็หยุดวิ่งเช่นกัน ทั้งสามต่างก็คิดว่าเฉินผิงพูดถูก

“ว่ามาเลยเฉินผิง ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี? เราพร้อมรับฟัง” เหล่าซุนกล่าว

เฉินผิงใช้พลังปราณสัมผัสของตนเพื่อค้นหาและติดตามตำแหน่งของผู้ฝึกวิชามารทั้งสองก่อนที่จะสำรวจสภาพแวดล้อม จากนั้นเขาก็เรียกจี้อวิ๋นเข้ามาและพูดขึ้น “จี้อวิ๋น ผมต้องการให้คุณแกล้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บสาหัสและหมดแรง ผมต้องการให้คุณหลอกผู้ฝึกวิชามารสองคนนั้น”

“ยังไงนะ?” จี้อวิ๋นเอ่ยถาม

เฉินผิงกระซิบบางอย่างที่หูของจี้อวิ๋นก่อนจะพูดว่า “มันค่อนข้างจะอันตรายนิดหน่อย คุณพอจะกล้าทำแบบนั้นหรือเปล่า?”

"แน่นอน มีอะไรต้องกลัวด้วยเหรอ?”