หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2933

“บัดซบ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนปลอดปล่อยเปลวไฟในตัวเพื่อเผาผลาญเพลิงปีศาจที่จี้อวิ๋นโยนเข้ามา เฉินผิงได้มอบเพลิงปีศาจให้กับจี้อวิ๋นแค่เพียงลูกเดียวเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์มากนักเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนทั้งสอง

อันที่จริง เฉินผิงรู้ดีว่าเพลิงปีศาจนี้ใช้เพียงเพื่อกระตุ้นความโกรธของพวกเขาเท่านั้น

โอกาสของพวกเขาจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อศัตรูถูกความโกรธครอบงำ

เมื่อเห็นว่าพวกเขาขับไล่พลังเพลิงปีศาจของเฉินผิงได้อย่างง่ายดาย จี้อวิ๋นจึงรีบวิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัว

เขารู้ดีว่าชะตากรรมของเขาคงต้องถึงฆาตเป็นแน่หากคนทั้งสองไล่ตามเขาทัน

เขาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตขณะที่ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองไล่ตามมาติดๆ

ขณะที่ความสนใจของพวกเขาจับจ้องอยู่ที่จี้อวิ๋น จู่ๆ พื้นดินก็สั่นสะเทือนและมีกระแสพลังวิญญาณก็ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้า ดักจับพวกเขาทั้งสองไว้

“บัดซบ! เราเดินเข้ามาติดกับของพวกมันเข้าแล้วสิ!” ชางฮู่ฝ่าสบถออกมาพร้อมกับพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากโซ่พลังวิญญาณ

ทันใดนั้น ก็มีร่างของคนสี่คนปรากฏขึ้นและโจมตีใส่พวกเขาสองคนจากทั้งสี่ทิศทาง

เมื่อต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่พลิกผัน ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนจึงไม่มีทางเลือกนอกเสียจากต้องยอมล่าถอย พวกเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับจำนวนและความสามารถของศัตรู และการระมัดระวังตัวนั้นถือเป็นแนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดของพวกเขา

พวกเขามุ่งความสนใจไปที่จี้อวิ๋นมากเสียจนไม่ได้ใช้พลังปราณสัมผัสตรวจสอบสภาพแวดล้อม เป็นผลให้ศัตรูสามารถใช้โอกาสนี้โจมตีพวกเขาได้

ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนจึงถอยหนีอย่างรวดเร็ว จากผู้ไล่ล่า แต่ตอนนี้พวกเขากลับเป็นฝ่ายที่ถูกไล่ล่าแทน

เหตุการณ์ได้กลับตาลปัตรเสียแล้ว

ขณะที่ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนหลบหนีอย่างรวดเร็ว พวกเขาสังเกตเห็นว่าร่างของคนทั้งสี่ที่ปรากฏตัวก่อนหน้านี้ไม่ได้ไล่ตามพวกเขามา คนทั้งสี่โจมตีเพียงแค่สองครั้งและถอยกลับไปในทิศทางตรงกันข้ามอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เฉินผิงและคนอื่นๆ กำลังหลบหนี ความว่างเปล่าที่อยู่รอบๆ พวกเขาก็เกิดการสั่นสะเทือนขึ้นราวกับว่าอวกาศกำลังพังทลายลง

สิ่งของวิเศษชิ้นหนึ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายหอคอยงสูงตระหง่าน ก็ไล่ตามพวกเขามาด้วยความเร็วและอันตรายที่น่าเหลือเชื่อ

เพียงไม่นาน มันก็พุ่งผ่านพวกเขาและตกลงสู่พื้นข้างหน้า

บนยอดหอคอยปรากฏร่างของชางฮู่ฝ่าและเพื่อนของเขากำลังยืนอยู่ “แกกล้าดียังไงมาหลอกพวกเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า? พวกแกคงอยากตายมากสินะ ใช่มั้ย?”

เฉินผิงและคนอื่นๆ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดเคลื่อนไหว เมื่อต้องและเผชิญหน้ากับของวิเศษที่อยู่ตรงหน้า

“พอกันทีกับเรื่องไร้สาระพวกนี้! คุณไม่เข้าใจเหรอว่าพวกเราได้เปรียบด้านจำนวนคนที่เยอะกว่า? พวกคุณสองคนอยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นที่แปดและเก้าเท่านั้น ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นที่เก้ายังต้องพบกับจุดจบของเธอด้วยน้ำมือของพวกเรา หากพวกคุณยังรักชีวิตละก็ นี่เป็นเวลาที่ดีที่พวกคุณควรหนีไปซะ!” เฉินผิงกล่าวเตือน

เมื่อพวกเขาไม่สามารถหนีได้ เฉินผิงจึงรู้ดีว่าพวกเขาไม่ควรแสดงความกลัวออกมา