“บัดซบ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนปลอดปล่อยเปลวไฟในตัวเพื่อเผาผลาญเพลิงปีศาจที่จี้อวิ๋นโยนเข้ามา เฉินผิงได้มอบเพลิงปีศาจให้กับจี้อวิ๋นแค่เพียงลูกเดียวเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์มากนักเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนทั้งสอง
อันที่จริง เฉินผิงรู้ดีว่าเพลิงปีศาจนี้ใช้เพียงเพื่อกระตุ้นความโกรธของพวกเขาเท่านั้น
โอกาสของพวกเขาจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อศัตรูถูกความโกรธครอบงำ
เมื่อเห็นว่าพวกเขาขับไล่พลังเพลิงปีศาจของเฉินผิงได้อย่างง่ายดาย จี้อวิ๋นจึงรีบวิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัว
เขารู้ดีว่าชะตากรรมของเขาคงต้องถึงฆาตเป็นแน่หากคนทั้งสองไล่ตามเขาทัน
เขาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตขณะที่ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองไล่ตามมาติดๆ
ขณะที่ความสนใจของพวกเขาจับจ้องอยู่ที่จี้อวิ๋น จู่ๆ พื้นดินก็สั่นสะเทือนและมีกระแสพลังวิญญาณก็ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้า ดักจับพวกเขาทั้งสองไว้
“บัดซบ! เราเดินเข้ามาติดกับของพวกมันเข้าแล้วสิ!” ชางฮู่ฝ่าสบถออกมาพร้อมกับพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากโซ่พลังวิญญาณ
ทันใดนั้น ก็มีร่างของคนสี่คนปรากฏขึ้นและโจมตีใส่พวกเขาสองคนจากทั้งสี่ทิศทาง
เมื่อต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่พลิกผัน ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนจึงไม่มีทางเลือกนอกเสียจากต้องยอมล่าถอย พวกเขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับจำนวนและความสามารถของศัตรู และการระมัดระวังตัวนั้นถือเป็นแนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดของพวกเขา
พวกเขามุ่งความสนใจไปที่จี้อวิ๋นมากเสียจนไม่ได้ใช้พลังปราณสัมผัสตรวจสอบสภาพแวดล้อม เป็นผลให้ศัตรูสามารถใช้โอกาสนี้โจมตีพวกเขาได้
ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนจึงถอยหนีอย่างรวดเร็ว จากผู้ไล่ล่า แต่ตอนนี้พวกเขากลับเป็นฝ่ายที่ถูกไล่ล่าแทน
เหตุการณ์ได้กลับตาลปัตรเสียแล้ว
ขณะที่ชางฮู่ฝ่าและผู้พิทักษ์อีกคนหลบหนีอย่างรวดเร็ว พวกเขาสังเกตเห็นว่าร่างของคนทั้งสี่ที่ปรากฏตัวก่อนหน้านี้ไม่ได้ไล่ตามพวกเขามา คนทั้งสี่โจมตีเพียงแค่สองครั้งและถอยกลับไปในทิศทางตรงกันข้ามอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...