หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2934

ชางฮู่ฝ่าและเพื่อนของเขารู้สึกประหลาดใจ แต่ชางฮู่ฝ่าก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็วและระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ไอ้หนู อย่ามาหลอกพวกเราซะให้ยากเลยดีกว่า คุณหลิงไม่ได้อ่อนแอถึงขั้นที่จะถูกคนอย่างแกฆ่าหรอกนะ เธอต่างหากที่สามารถฆ่าแกได้อย่างง่ายดาย”

“คุณจะเชื่อผมหรือไม่ มันก็เรื่องของคุณ ในเมื่อคุณคิดว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แล้วคุณสัมผัสถึงรัศมีพลังของเธอได้มั้ยล่ะ?” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้ม “เรามีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่แปดถึงสามคน และขั้นที่เจ็ดอีกหนึ่งคน คุณคิดว่าพวกคุณสองคนจะเอาชนะพวกเราได้อย่างนั้นเหรอ?”

เฉินผิงจงใจปกปิดพลังที่แท้จริงของเขาไว้ โดยหวังที่จะหลอกผู้ฝึกวิชามารทั้งสองคนให้ประเมินเขาต่ำไป

เฉินผิงรู้ดีว่าถ้าผู้ฝึกวิชามารทั้งสองเลิกมองว่าเขาเป็นภัยคุกคาม เขาจะกลายเป็นศัตรูที่อันตรายและร้ายกาจที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งสองคน

“ฉันรู้ดีว่าแกกำลังบาดเจ็บ และต่อให้ไม่มีพวกเขา แกก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราอยู่ดี” ชางฮู่ฝ่ากล่าวอย่างเฉยเมย “เลิกพูดเรื่องไร้สาระแล้วมาสู้กันดีกว่า”

เขายกฝ่ามือขึ้นและหอคอยก็ถูกยกขึ้นพร้อมกับเปล่งแสงจางๆ ออกมา

เกิดเสียงอึกทึกคึกโครมดังก้องไปทั่วทุกทิศทาง

เฉินผิงขมวดคิ้วทันที โดยรู้ดีว่าหอคอยของชางฮู่ฝ่านั้นเป็นสิ่งไม่ควรมองข้าม

“ด้วยพลังของหอคอยนี้ ฉันจะจัดการพวกแกทุกคนที่ขวางหน้าฉัน!” ชางฮู่ฝ่าคำรามออกมา ก่อนจะโยนหอคอยนั้นขึ้นไปในอากาศ

เมื่ออัดพลังวิญญาณเข้าไป หอคอยก็มีขนาดที่ขยายใหญ่ขึ้น และกลายร่างเป็นโครงสร้างขนาดมหึมาพุ่งตรงไปยังเฉินผิงและกลุ่มของเขา

ทุกคนต่างตกใจเมื่อเห็นภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า พวกเขาต้องถอยหนีอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงกำลังวิ่งหนีออกไปให้เร็วที่สุด แต่เสียงที่ดังกังวานเหมือนกับระฆังจากด้านในหอคอยนั้นมีความสามารถอันแปลกประหลาด ส่งผลให้เขาไม่สามารถใช้พลังปราณสัมผัสได้

จู่ๆ ร่างกายของเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ราวกับว่ามันได้ถูกตรึงเอาไว้

ไม่นานเขาก็ถูกขังไว้อยู่ใต้หอคอย

หอคอยตกลงมาที่พื้นพร้อมกับเสียงกระแทกที่ดังสนั่นหวั่นไหว ก่อให้เกิดหลุมลึกขนาดมหึมา

เศษน้ำแข็งและหิมะลอยละลิ่วขึ้นสู่ท้องฟ้า ปกคลุมบริเวณโดยรอบและบดบังทัศนวิศัยของทุกคน

เหล่าซุนและอีกสองคนที่เหลือก็ลงมือพร้อมกันในทันใด

พวกเขาต้องร่วมมือกัน ไม่เช่นนั้น จะเป็นการเสี่ยงที่จะถูกผู้ฝึกวิชามารฆ่าตาย

"กล้าดีเหลือเกินนะ"

ผู้พิทักษ์อีกคนกระโดดขึ้น และเปลวไฟสองดวงก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ

“ฝ่ามือเลี่ยเยี่ยน!”

พลังฝ่ามืออันรุนแรงพร้อมด้วยเปลวไฟถูกปล่อยลงมาเข้าใส่พวกเขา

พวกเขาเรียกโล่ป้องกันออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อปกป้องตนเองจากการโจมตีของพลังฝ่ามือนั่น

ด้วยความอ่อนแอและใช้พลังไปจนหมดจากการโจมตีก่อนหน้านี้ พวกเขาพบว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องล่าถอยเมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีของฝ่ามือเลี่ยเยี่ยนที่เข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน