เฉินผิงติดตามเกาฉี่หลานไปเมื่อได้รู้ว่าเกาฉี่เฉียง ผู้นำตระกูลเกาต้องการพบเขา
เฉินผิงก็ต้องการพบกับเกาฉี่เฉียงด้วยตนเองเช่นกัน
อีกทั้งเฉินผิงเองก็ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับสถานะของเกาฉี่เฉียงในตอนนี้อีกด้วย
หากเกาฉี่เฉียงเป็นคนชั่วร้ายที่สมรู้ร่วมคิดกับเหล่าผู้ฝึกวิชามาร มันจะเป็นอันตรายต่อพวกเขาที่ต้องมาอาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลเกาแห่งนี้
ไม่นาน เกาฉี่หลานก็พาเฉินผิงมาถึงห้องนั่งเล่น
ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่ในที่นั่งหลัก เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่าคนผู้นี้คือเกาฉี่เฉียงผู้นำตระกูลเกาอย่างแน่นอน ขณะที่ชายอีกคนนั่งข้างๆ กันคือเกาฉี่เจี๋ย
เมื่อเห็นเฉินผิง เกาฉี่เจี๋ยก็ยืนขึ้นและทักทายชายหนุ่มอย่างสุภาพทันที
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินผิง เกาฉี่เจี๋ยอาจต้องสิ้นชีพอยู่ในกับดักของผู้ฝึกวิชามารไปแล้ว ซึ่งเกาฉี่เจี๋ยเองก็ตระหนักถึงข้อเท็จจริงนี้เป็นอย่างดี
เกาฉี่เฉียงก็ลุกขึ้นต้อนรับเช่นกันเมื่อเห็นเฉินผิง
"คุณเฉิน ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ไม่เพียงแต่เกาฉี่หลานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเกาฉี่เจี๋ยด้วย! ผมไม่รู้ว่าจะตอบแทนความเมตตาที่คุณมีต่อพวกเรายังไงดี”
เกาฉี่เฉียงไม่ได้วางท่าใหญ่โตเหมือนที่ผู้นำตระกูลคนอื่นมักจะทำกัน เขากลับมีท่าทีที่สุภาพและอ่อนน้อม
เฉินผิงรู้สึกสบายใจและประทับใจอย่างมากในการพบกันครั้งแรกนี้
เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อย่ากังวลเรื่องนั้นเลยครับ คุณเกาฉี่เฉียง เราไม่สามารถวิ่งหนีปัญหาได้ และเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานอย่างพวกเราจะต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน!”
"คุณเฉิน เชิญนั่ง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...