หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2938

“เฉินผิง!” เกาฉี่หลานตะโกนเรียกเฉินผิงเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งตรงเข้ามา

ที่อยู่ด้านหลังเธอคือเหล่านักรบที่มีฝีมือจากตระกูลเกาจำนวนสองถึงสามคน ซึ่งพวกเขาเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่แปดและเก้าเป็นอย่างน้อย

สิ่งนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ควรมองข้ามความแข็งแกร่งของตระกูลเกาเป็นอันขาด

“พวกคุณเป็นอะไรหรือเปล่า? เกาฉี่เจี๋ยกลับมาและบอกฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณ พี่ชายของฉันจึงส่งฉันและผู้ใต้บังคับบัญชามาด้วยสองสามคนเพื่อช่วยเหลือคุณ” เกาฉี่หลานกล่าว

“เราไม่เป็นอะไร” เฉินผิงพูดพร้อมส่ายศีรษะ “เราแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น”

“เรามุ่งหน้ากลับไปที่บ้านตระกูลเกากันเถอะ คุณสามารถออกตามล่าสมบัติกันต่อหลังจากที่คุณฟื้นตัวแล้ว” เกาฉี่หลานแนะนำ “เมื่อไม่นานมานี้ มีพวกผู้ฝึกวิชามารเข้ามาสร้างความเสียหายในพื้นที่ดินแดนอุดรวิทูร หลายคนเข้ามาค้นหาสมบัติและต้องพบกับจุดจบอันโหดร้าย มันอันตรายเกินไปหากพวกคุณยังเลือกที่จะออกตามล่าหาสมบัติกันต่อในสภาพเช่นนี้”

เฉินผิงพยักหน้า แม้ว่าเขาจะต้องการค้นหาสมบัติและยาวิญญาณน้ำแข็ง แต่สภาพในของพวกเขาในตอนนี้คงไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้นได้

อีกทั้งหัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่งยังอยู่ที่บ้านตระกูลเกา และเฉินผิงเองก็ปรารถนาที่จะได้พบกับพวกเขา

เหล่าซุนและคนอื่นๆ ก็ตกลงที่จะมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลเกา เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่าสภาพร่างกายของพวกเขาในตอนนี้นั้นไม่สมบูรณ์พอสำหรับการออกสำรวจพื้นที่ดินแดนอุดรวิทูรต่อ

ทั้งกลุ่มจึงออกเดินทางและมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลเกา

ในขณะเดียวกันนั้นเอง หลิงหลงที่ถูกเคลื่อนย้ายออกไปก่อนหน้านี้ ก็กลับมาถึงจุดที่เฉินผิงและชางฮู่ฝ่าดวลกัน

เมื่อมองดูร่องรอยความเสียหายจากการต่อสู้ที่เกิดขึ้น พร้อมกับเศษชิ้นส่วนของหอคอยที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น หลิงหลงก็ขมวดคิ้วเป็นปมแน่นทันที

“ของวิเศษของชางฮู่ฝ่าทั้งหมดถูกทำลายเป็นเสี่ยงๆ เขาพบกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่น่าเกรงขามแบบไหนกันนะ?” หลิงหลงไม่รู้ว่าชางฮู่ฝ่าได้ถูกเฉินผิงและกลุ่มของเขาสังหาร

แม้แต่หอคอยที่ถูกทำลายก็เป็นผลมาจากการกระทำของเฉินผิง

ขณะที่หลิงหลงกำลังไตร่ตรองว่ามีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นอยู่ในละแวกนี้หรือไม่ จู่ๆ เสียงของมารอเวจีก็ดังก้องในหูของเธอ “ผู้พิทักษ์สองคนที่ฉันส่งไปกับแกตายหมดแล้ว แกมัวทำอะไรอยู่? กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”

หลิงหลงได้แต่เหงื่อแตกออกมาหลังจากได้ยินเสียงของมารอเวจี

"อาจารย์! ท่านอาจารย์!" หัวเฟิ่งรีบวิ่งไปหาเฉินผิงก่อนจะกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเขาในที่สุด

“หัวเฟิ่ง” เฉินผิงกอดเธอไว้แน่น

“เฉินผิง…” อวี๋เจียเมิ่งเองก็เรียกชื่อเขาเช่นกันขณะที่เธอเดินไปหาเขา

“ท่านอาจารย์ อวี๋เจียเมิ่งตามท่านเข้าสู่อาณาจักรนิรันดร์อย่างไม่เกรงกลัวอันตรายใดๆ เลย เพราะเธอต้องการช่วยเหลือท่านในตอนที่ท่านถูกดึงเข้าไปในนั้น” หัวเฟิ่งอธิบาย

“ขอบคุณ คุณอวี๋” เฉินผิงตอบอย่างสุภาพ

เกาฉี่หลานหันไปหาหัวเฟิ่งและแนะนำว่า “เฉินผิงและคนอื่นๆ คงเหนื่อยมากแล้ว เนื่องจากถูกผู้ฝึกวิชามารไล่ล่าอย่างไม่ลดละ ทำไมเราไม่ปล่อยให้พวกเขาได้พักผ่อนกันก่อนล่ะ? แล้วเราค่อยมาหารือเรื่องต่างๆ กันหลังจากที่พลังของพวกเขาฟื้นฟูเพียงพอแล้ว”

หัวเฟิ่งพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นพวกเขาก็เข้าไปในบ้านตระกูลเกา ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะมาถึง เกาฉี่หลานได้จัดเตรียมที่พักและของใช้ที่จำเป็นสำหรับพวกเขาไว้เรียบร้อยแล้ว

เมื่อทุกคนเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้ว เกาฉี่หลานก็เดินเข้ามาหาเฉินผิงและพูดว่า “เฉินผิง พี่ชายของฉันอยากพบคุณ โปรดตามฉันมา"