“เฉินผิง!” เกาฉี่หลานตะโกนเรียกเฉินผิงเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งตรงเข้ามา
ที่อยู่ด้านหลังเธอคือเหล่านักรบที่มีฝีมือจากตระกูลเกาจำนวนสองถึงสามคน ซึ่งพวกเขาเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่แปดและเก้าเป็นอย่างน้อย
สิ่งนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ควรมองข้ามความแข็งแกร่งของตระกูลเกาเป็นอันขาด
“พวกคุณเป็นอะไรหรือเปล่า? เกาฉี่เจี๋ยกลับมาและบอกฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณ พี่ชายของฉันจึงส่งฉันและผู้ใต้บังคับบัญชามาด้วยสองสามคนเพื่อช่วยเหลือคุณ” เกาฉี่หลานกล่าว
“เราไม่เป็นอะไร” เฉินผิงพูดพร้อมส่ายศีรษะ “เราแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น”
“เรามุ่งหน้ากลับไปที่บ้านตระกูลเกากันเถอะ คุณสามารถออกตามล่าสมบัติกันต่อหลังจากที่คุณฟื้นตัวแล้ว” เกาฉี่หลานแนะนำ “เมื่อไม่นานมานี้ มีพวกผู้ฝึกวิชามารเข้ามาสร้างความเสียหายในพื้นที่ดินแดนอุดรวิทูร หลายคนเข้ามาค้นหาสมบัติและต้องพบกับจุดจบอันโหดร้าย มันอันตรายเกินไปหากพวกคุณยังเลือกที่จะออกตามล่าหาสมบัติกันต่อในสภาพเช่นนี้”
เฉินผิงพยักหน้า แม้ว่าเขาจะต้องการค้นหาสมบัติและยาวิญญาณน้ำแข็ง แต่สภาพในของพวกเขาในตอนนี้คงไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้นได้
อีกทั้งหัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่งยังอยู่ที่บ้านตระกูลเกา และเฉินผิงเองก็ปรารถนาที่จะได้พบกับพวกเขา
เหล่าซุนและคนอื่นๆ ก็ตกลงที่จะมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลเกา เพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่าสภาพร่างกายของพวกเขาในตอนนี้นั้นไม่สมบูรณ์พอสำหรับการออกสำรวจพื้นที่ดินแดนอุดรวิทูรต่อ
ทั้งกลุ่มจึงออกเดินทางและมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลเกา
ในขณะเดียวกันนั้นเอง หลิงหลงที่ถูกเคลื่อนย้ายออกไปก่อนหน้านี้ ก็กลับมาถึงจุดที่เฉินผิงและชางฮู่ฝ่าดวลกัน
เมื่อมองดูร่องรอยความเสียหายจากการต่อสู้ที่เกิดขึ้น พร้อมกับเศษชิ้นส่วนของหอคอยที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น หลิงหลงก็ขมวดคิ้วเป็นปมแน่นทันที
“ของวิเศษของชางฮู่ฝ่าทั้งหมดถูกทำลายเป็นเสี่ยงๆ เขาพบกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่น่าเกรงขามแบบไหนกันนะ?” หลิงหลงไม่รู้ว่าชางฮู่ฝ่าได้ถูกเฉินผิงและกลุ่มของเขาสังหาร
แม้แต่หอคอยที่ถูกทำลายก็เป็นผลมาจากการกระทำของเฉินผิง
ขณะที่หลิงหลงกำลังไตร่ตรองว่ามีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นอยู่ในละแวกนี้หรือไม่ จู่ๆ เสียงของมารอเวจีก็ดังก้องในหูของเธอ “ผู้พิทักษ์สองคนที่ฉันส่งไปกับแกตายหมดแล้ว แกมัวทำอะไรอยู่? กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”
หลิงหลงได้แต่เหงื่อแตกออกมาหลังจากได้ยินเสียงของมารอเวจี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...