เดิมทีครอบครัวของซูอวี่ฉีมีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับครอบครัวของคุณป้า ซูอวี่ฉีอาศัยอยู่ที่เมืองอวิ๋นเฉิงมาตั้งแต่เด็ก เพียงแต่หลังจากที่แม่ของเธอเสีย ทั้งสองบ้านก็เริ่มไม่ค่อยเข้าหากัน!
“ไม่รู้ว่าครอบครัวคุณป้าเป็นยังไงบ้าง แล้วก็มีลุกพี่ลูกน้องอีก แต่งงานกันไปหมดแล้วหรือเปล่า!”
ภายในตาของซูอวี่ฉีกระพริบไปด้วยแววกังวล “รอบนี้ไปที่เมืองอวิ๋นเฉิงพอดี ไปเยี่ยมเยียนพวกท่านด้วยดีกว่า!”
เฉินผิงมองไปทางซูอวี่ฉี นัยน์ตาของเขาส่อแววเจ็บใจ ในสายตาของคนอื่น ซูอวี่ฉีเป็นทายาทของเศรษฐีอันดับหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตได้อย่างไร้เรื่องกังวล เธอจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ!
มีเพียงเฉินผิงคนเดียวเท่านั้นที่ดูออก ว่าภายในใจของซูอวี่ฉีนั้นต้องการความรักจากครอบครัวเป็นอย่างมาก เธอที่ขาดแคลนความรักจากแม่ตั้งแต่เด็ก และแทบไม่มีความรักระหว่างครอบครัวใดๆ มีเพียงแค่เธอและซูเหวินจงเท่านั้นที่ผ่านมันมาด้วยกัน
รถขับออกจากเมืองหงเฉิงด้วยความเร็วสูง พร้อมกับขึ้นทางด่วนไปในทันที บัดนี้ หลังรถของพวกเฉินผิง มีรถเก๋งสีดำคันหนึ่ง ที่คอยติดตามพวกเขาออกมาตั้งแต่เมืองหงเฉิง พร้อมทั้งยังขึ้นทางด่วนเหมือนพวกเขา!
พวกของเฉินผิงนั้นไม่มีใครพบความผิดปกติ และไม่มีใครใส่ใจ เพราะยังไงรถที่ไปไปมามาบนทางด่วนก็มีเยอะมาก ไม่มีใครมานั่งใส่ใจหรอก
และบัดนี้ ในตระกูลเว่ยที่อยู่เมืองเซิ่งเฉิงซึ่งห่างจากพวกเขาหลายร้อยกิโลเมตร เว่ยคุนอันกำลังดูดบุหรี่ ด้วยสีหน้าอึมครึม
ขาของเว่ยเทา เขาเชิญหมอมาจากทั่วโลกด้วยราคาสูง แต่ไม่มีใครสามารถรักษาได้เลย กระทั่งผู้เชี่ยวชาญที่อยู่เมืองนอกยังถูกเชิญมา แต่ก็ช่วยไม่ได้อยู่ดี กระดูกมันสลายไปแล้ว จนไม่สามารถต่อกลับไปได้อีก แต่ต่อให้ใช้กระดูกเทียม เขาก็ไม่สามารถวิ่งได้แบบเมื่อก่อนอยู่ดี ยังไงขาของเขาก็ต้องเป๋!
“ผมไม่อยากขาเป๋ ไม่อยากขาเป๋......”
บนเตียง เว่ยเทากรีดร้องอย่างสุดเสียง ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เพราะขาที่รักษาไม่หายสักทีของเขา ทำให้เขาโมโหร้าย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...