หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2998

พลังประหลาดจำนวนมากมาบรรจบกันในจุติภูมิของเฉินผิง ก่อนที่จะกระจายออกไปทุกทิศทุกทางอย่างพลุ่งพล่าน

เฉินผิงเฝ้าดูพลังนั้นอย่างแน่วแน่ เขาไม่แน่ใจในธรรมชาติหรือจุดประสงค์ของมัน

“นี่มันพลังประเภทไหนกัน? ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลั่นหรือหลบเลี่ยงมัน แปลกจริงๆ”

เฉินผิงขมวดคิ้วขณะที่เขาสังเกตเห็นพลังที่เพิ่มมากขึ้นภายในจุติภูมิของเขา

ทันใดนั้น เฉินผิงก็รู้สึกวิงเวียน และเขาก็ถูกครอบงำด้วยความงุนงง

พลังนั้นพุ่งตรงมาสู่เฉินผิงและปกคลุมเขาไปทั้งตัว

เฉินผิงส่ายหัว และทันใดนั้นก็มีแสงสว่างจ้าต่อหน้าเขา

“เฉินผิง มัวทำอะไรอยู่? เร็วสิ ถึงเวลาไปโรงเรียนแล้ว” ถังหงอิงพูดพลางตบหัวของเขา

"แม่? ทำไมแม่ถึงมาอยู่ที่นี่?" เฉินผิงแทบจะซ่อนความประหลาดใจของเขาไม่มิด

ถังหงอิงเอ็ด“ พูดเรื่องอะไรของลูก? แล้วจะให้แม่ไปอยู่ไหนล่ะ? ลูกจะไปโรงเรียนสายแล้วนะ!”

“แม่ ผะ-ผมไม่ควร...” เฉินผิงเข้าไปหาถังหงอิง ตั้งใจว่าจะหยุดเธอและถามคำถาม

ขณะที่เขาเอื้อมมือออกไปแตะถังหงอิง ก็เกิดแสงวาบต่อหน้าเขา และภาพรอบตัวเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

ซูอวี่ฉีจ้องมองเขาแล้วพูดว่า “นี่ เดินไม่เป็นเหรอ? ทำไมเดินไม่ระวังเลย?”

เฉินผิงจ้องมองเธอด้วยความงุนงง “นั่นคุณเหรอ ซูอวี่ฉี? นี่ผมกำลังเห็นภาพหลอนอยู่หรือเปล่า?”

เขากระโจนเข้าหาเธอด้วยความตื่นเต้น

"นี่! อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ไอ้โรคจิต!” ซูอวี่ฉีกรีดร้องด้วยความกลัว

ไม่นานภาพตรงหน้าเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

อดีตของเฉินผิงปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาราวกับภาพเคลื่อนไหว

เขาเห็นใบหน้าของหลินเทียนหู่ ชือเฟิ่ง หูหม่าซือ จี้หรูเสว่ และอีกหลายคน

ดูเหมือนพวกเขาจะจำเขาไม่ได้ ราวกับว่าเขาถูกส่งกลับไปในช่วงเวลาก่อนที่จะได้พบกับพวกเขา

“อย่าไป! อย่าทิ้งฉันไป!” เฉินผิงตะโกน