หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2999

เฉินผิงออกมาจากจุติภูมิของเขา มองไปที่มารสวรรค์เบญจธาตุ แล้วพูดกับผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนผ่านกระแสจิต "มาทำลายแท่นบูชานี้ด้วยกัน เราจะสามารถทำได้ในตอนที่พวกเขาไม่ทันระวังเท่านั้น และให้ออกไปจากที่นี่ทันทีเมื่อแท่นบูชาถูกทำลาย”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับแผนของเฉินผิง

เฉินผิงเริ่มรวบรวมรัศมีภายในตัวเขา

"เอาเลย!"

เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา ทุกคนก็ลงมือ

ตูม!

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น พลังวิญญาณอันเข้มข้นไหลหลาก ลำแสงเจิดจ้าพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และคลื่นรัศมีอันปั่นป่วนก็ทะลักออกมาทุกทิศทาง

ก่อนที่มารสวรรค์เบญจธาตุจะทันได้ตอบโต้ พวกเขาก็ถูกรัศมีปริมาณมหาศาลพัดปลิว

เสาทุกต้นที่อยู่ตรงข้ามแท่นบูชาเริ่มพังทลาย และเริ่มมีรอยแตกร้าวบนพื้น

รัศมีอันโกลาหลเกี่ยวพันกัน พื้นดินสั่นสะเทือน และเกิดลำแสงพุ่งขึ้นมา

เมื่อเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง แท่นบูชาก็พังทลายลง

พลังของผู้บำเพ็ญเพียรหลายสิบคนที่โจมตีร่วมกันนั้นน่าหวาดหวั่น แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวของรัศมีทำให้ใบหน้าของมารสวรรค์เบญจธาตุบิดเบี้ยว

"วิ่ง! ไปเลยทุกคน!” เฉินผิงตะโกนและรีบพาทุกคนหนีออกจากที่แห่งนั้น

“กล้าดียังไงถึงคิดหนีหลังจากทำลายแท่นบูชาของฉัน?”

ทันใดนั้นหมอกหนาทึบสีดำก็ลอยเข้ามาใกล้ ชายชราผู้ปกคลุมไปด้วยหมอกดำนั้นค่อยๆ เดินเข้ามา

บนใบหน้าของเขามีแววคุกคาม สีหน้าของเขาน่าขนลุกและน่าสะพรึง เขาดูราวกับปีศาจอย่างไม่ผิดเพี้ยน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นมาร เพราะเขาไม่ได้ปิดบังเลยด้วยซ้ำ

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรยังคงเผ่นหนีต่อไปเมื่อมองเห็นชายชรา

ชายชราโบกแขนของเขาฉับพลัน และมือขนาดมหึมาก็ก่อตัวขึ้นภายในม่านหมอกอันดำมืด มันคว้าตัวผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งไว้ พอมือนั้นสะบัดเบา ๆ ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นก็ถูกโยนออกไปไกล เขาชนเข้ากับกำแพงหินอย่างหนักหน่วง เลือดไหลออกจากทวารทุกจุดและตาย

“หนีไม่รอดหรอก!”

ชายชราไม่รู้สึกกังวลแม้แต่น้อยขณะที่เฝ้ามองฝูงชนที่เผ่นหนี เขาเพียงแค่ดูอย่างสำราญใจ

ทันทีที่เฉินผิงและพรรคพวกกำลังจะออกจากบริเวณรอบแท่นบูชา จู่ๆ พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน

ตูม!

เสาแห่งแสงที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

เสาแห่งแสงยังคงเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่องสว่างไปทั่วทั้งบริเวณ แสงที่เปล่งออกมาจากเสารวมตัวกันที่จุดเดียว ก่อตัวเป็นกำแพงและกั้นทุกคนเอาไว้

“บัดซบ! ถึงว่าเจ้ามารเฒ่าดูไม่กังวลเลย! มีวงแหวนอาคมขวางเราอยู่” หลาวข่งสบถเมื่อเห็นกำแพงที่อยู่ตรงหน้าเขา

เขากำหมัดและต่อยใส่กำแพง

อย่างไรก็ตาม กำแพงนั้นไม่ขยับเขยื้อน ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน