หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3001

“ไม่ว่าเราจะถูกกวาดล้างหรือไม่ คุณก็ไม่มีวันได้รู้หรอก”

ทันทีที่คำพูดนั้นออกจากปากของจินซา เขาก็พุ่งเข้าหาหนิงไฉ่เฉิน

ทันใดนั้นเอง คนอื่นๆ ก็เข้าร่วมการต่อสู้ มารสวรรค์เบญจธาตุพุ่งไปข้างหน้าเพื่อเผชิญกับเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความแข็งแกร่งอันล้นเหลือของมารสวรรค์เบญจธาตุ ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจำนวนมากต้องพบกับจุดจบของพวกเขาโดยไม่ทันได้ตอบโต้

ชั่วพริบตานั้น ของวิเศษจำนวนมากถูกกวัดแกว่ง และอาวุธศักดิ์สิทธิ์หลากรูปแบบก็ปะทะกันด้วยเสียงดังระงมไม่หยุดหย่อน

ชายชราดื่มด่ำกับภาพของการต่อสู้ขณะลอยกลางอากาศ

เมื่อใดก็ตามที่ผู้บำเพ็ญเพียรล้มตาย แสงสีขาวจะลอยขึ้นสู่สวรรค์

หนิงไฉ่เฉินที่กำลังปะทะกับจินซาตระหนักว่าเขาต้องปลดปล่อยพลังเต็มที่ถ้าอยากรอดไปให้ได้

ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น และเขาก็กัดปลายลิ้นของตัวเองอย่างแรง

จากนั้นเขาก็คายเลือดใส่ดาบยาวที่เขาถืออยู่ ดาบเปล่งแสงสีแดงออกมาพร้อมกับสะเทือนเบาๆ

“สะบั้นสวรรค์!” หนิงไฉ่เฉินตะโกนขณะที่เขาพุ่งเข้าหาจินซาพร้อมกวัดแกว่งดาบยาวของเขา

“คุณลืมไปแล้วเหรอว่าผมเป็นใคร? ช่างกล้าที่คุณกวัดแกว่งดาบต่อหน้าผม” จินซาเยาะเย้ย ดวงตาของเขาเปี่ยมด้วยความรังเกียจ

วิชาของเขาข้องเกี่ยวกับการควบคุมโลหะ โดยมีความสามารถพิเศษในการสวนกลับอาวุธประเภทดาบและมีด

ด้วยท่วงท่าการใช้ฝ่ามือที่เรียบง่าย จินซาเสกโล่สีทองที่ส่องแสงขึ้นตรงหน้าเพื่อใช้ป้องกันการโจมตีของหนิงไฉ่เฉิน

ปัง!

หลังจากการปะทะอย่างรุนแรง หนิงไฉ่เฉินก็กระเด็นถอยหลังไปไกล จินซาเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก เขาสะดุดถอยหลังไปเสียหลายก้าวกว่าจะทรงตัวได้

อย่างไรก็ตาม ผลที่ตามมาจากการโจมตีนั้นทำให้เกิดรอยแตกบนดาบวิเศษในมือของหนิงไฉ่เฉิน

ภายใต้สายตาประหลาดใจของเขา อาวุธนั้นแตกสลาย เหลือเพียงด้ามจับเท่านั้นที่อยู่ในมือ

หนิงไฉ่เฉินตกตะลึง นี่คือดาบวิเศษอันเก่าแก่ของตระกูลหนิงที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของฉัน และมันถูกทำลายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

แม้แต่ชายชราก็สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลง เฉินผิงและพวกผู้บำเพ็ญเพียรหายไปแล้ว!

เฉินผิงปลดปล่อยปราณสัมผัสของเขาและดึงจี้อวิ๋น หนิงไฉ่เฉินและคนอื่นๆ ออกจากวงแหวนลวงตาอย่างรวดเร็ว

เมื่อหนิงไฉ่เฉินและคนอื่นๆ ฟื้นคืนสติ พวกเขาก็เห็นมารสวรรค์เบญจธาตุพึมพำกับตัวเองเหมือนคนบ้า

แม้แต่ชายชราก็ยังดูสับสน

“กะ-เกิดอะไรขึ้น?” หนิงไฉ่เฉินรู้สึกสับสน

“คุณทุกคนโดนคาถาลวงตาของผมสะกด” เฉินผิงอธิบาย

"งั้นดีเลย! รีบฉวยโอกาสฆ่าพวกมันให้หมด!” เกาฉีเซิ่งอุทานด้วยความยินดี ขณะที่พูดเขาก็เตรียมพุ่งไปข้างหน้า

เฉินผิงรีบห้ามเกาฉีเซิ่ง “หยุดอยู่ตรงนั้น! วงแหวนลวงตาอยู่ได้ชั่วคราวเท่านั้น ทันทีที่คุณเคลื่อนไหว รัศมีของคุณจะทำให้วงแหวนไม่เสถียรและไปทำลายมัน ผมเจอแกนกลางของวงแหวนอาคมแล้ว ถ้าเราร่วมกันโจมตีมัน เราก็จะสามารถทำลายกำแพงได้”

พอได้ยินคำเตือน เกาฉีเซิ่งก็หวาดหวั่นอย่างมากจนไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว