หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3002

เฉินผิงหยุดเมื่อเขาไปถึงจุดๆ หนึ่งบนกำแพงและจิ้มตรงนั้นเบาๆ ทันใดนั้นกำแพงก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง

"ตรงนี้แหละ ต้องโจมตีแกนกลางพร้อมกันเพื่อให้ได้ผล เราต้องเร่งมือแล้ว วงแหวนลวงตารั้งพวกเขาไว้ได้ไม่นาน” เฉินผิงกระตุ้นพวกเขาด้วยน้ำเสียงกังวล

ทั้งกลุ่มพยักหน้าพร้อมกัน เฉินผิงกลายเป็นผู้นำของพวกเขาไปโดยปริยาย

เฉินผิงถอยหลังไปหลายก้าว และทันใดนั้นร่างกายของเขาก็เปล่งประกายด้วยแสงสีทองเจิดจ้า เมื่อใช้หมัดเซิ่งกวง เขาโจมตีกำแพงอย่างไร้ปราณีซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คนอื่นๆ ใช้พลังของตนเองเต็มที่และทำตามเฉินผิง

ไม่มีใครใช้อาวุธของพวกเขา พวกเขาตระหนักว่าการโจมตีด้วยอาวุธมีแต่จะสะท้อนกลับไป

ในขณะนั้นเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรระดมปล่อยหมัดใส่กำแพง ทุกหมัดมุ่งเป้าไปที่จุดเดียวกัน

ตูม! ตูม!ตูม!

ทุกคนจู่โจมต่อเนื่องโดยไม่กล้าผ่อนแรง และทุ่มสุดกำลังอย่างไม่หยุดพัก

นี่มันเรื่องคอขาดบาดตาย เราจะสามารถหนีไปได้ก็ต่อเมื่อเราทำลายกำแพงเท่านั้น

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรบางคนก็เริ่มทรุดตัวลงด้วยความเหนื่อยล้า อันเป็นผลมาจากการต่อสู้ครั้งก่อนบวกกับการโจมตีอย่างไม่หยุดพัก

หน้าผากของหลายคนชุ่มโชกด้วยเหงื่อ และพลังวิญญาณของพวกเขาก็หมดลงเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังเหมือนเดิม เขายังคงซัดหมัดรัวๆ ใส่เป้าหมายโดยไม่มีสะดุด

“แกนกลางมันอยู่ตรงนี้เหรอเฉินผิง? ทำไมมันถึงยังไม่แตกอีก?” เหล่าซุนถามพร้อมกับหอบหายใจขณะพูด

เฉินผิงไม่ตอบ แต่เขายังคงโจมตีเป้าหมายอย่างไม่หยุดยั้ง การพูดคุยทำให้สิ้นเปลืองพลังโดยไม่จำเป็น

เมื่อไม่ได้รับคำตอบ เหล่าซุนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันและโจมตีต่อไป

พวกเขาใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว แต่ก็ยังฝืนทนเนื่องจากศรัทธาอันแรงกล้าในตัวเฉินผิง

ในขณะนั้น วงแหวนลวงตาของเฉินผิงเริ่มอ่อนแอลง และชายชราก็เริ่มฟื้นจากภาพลวงตา