“ท่านครับ ผมขอถามได้ไหมว่าท่านทำการทดสอบเพื่อประเมินร่างกายของผมทำไม?” เฉินผิงถาม
ไม่ต้องสงสัยว่าเขาไม่รู้เลยว่าทำไมผู้อาวุโสของผู้บำเพ็ญกายาบรรพกาลถึงตั้งใจที่จะประเมินสมรรถภาพทางกายของเขา
“คุณอยากให้ฉันช่วยคุณจัดการน้องชายของฉันไม่ใช่หรือ?” ผู้อาวุโสตอบ
“ใช่ แต่ท่านก็บอกด้วยไม่ใช่เหรอว่าพลังของท่านจะลดลงอย่างมากเมื่อท่านออกจากโลกของตัวเอง และท่านจะไม่สามารถเอาชนะเขาได้”
“ใช่ ฉันพูดอย่างนั้น อย่างไรก็ตาม มันมีวิธีที่ฉันจะออกจากโลกของฉันและยังคงรักษาพลังทั้งหมดของฉันเอาไว้ได้”
ทันใดนั้นเฉินผิงก็เข้าใจทุกอย่าง “ท่านวางแผนที่จะสิงสู่ร่างกายของผมสินะ?”
ฉันรู้ว่าเสี้ยววิญญาณสามารถสิงร่างกายได้... ด้วยวิธีนี้ พวกเขาจะสามารถรักษาพลังไว้ได้ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ในโลกใดก็ตาม!
แต่แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อผู้อาวุโสส่ายหัว “ไม่ใช่การสิงสู่ ฉันจะหลอมรวมเข้ากับร่างของคุณต่างหาก เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะเป็นคุณ และคุณจะเป็นฉัน... ถ้าฉันเข้าสิงคุณ เราสองคนก็จะควบคุมร่างกายของคุณพร้อมๆ กัน และไม่มีทางที่เราจะรับมือกับของน้องชายฉันได้! ดังนั้นสิ่งที่เราต้องการคือการหลอมรวมที่สมบูรณ์แบบ เมื่อนั้นจิตใต้สำนึกและความคิดของเราจะรวมเป็นหนึ่งเดียว ไม่ต้องกังวล... เมื่อทุกอย่างจบลง และเมื่อคุณเป็นอิสระจากโลกนี้ได้แล้ว เสี้ยววิญญาณของฉันจะหายไปเอง ฉันไม่สามารถออกจากที่นี่ได้เว้นแต่จะฟื้นฟูกายหยาบของฉัน ไม่ก็เข้าสิงหรือหลอมรวมกับคนอื่น คุณเชื่อใจฉันไหม?" เขาอธิบายพลางจ้องมองเฉินผิงอย่างสงบ
แน่นอนว่าผู้อาวุโสรู้ว่าคำแนะนำของเขาไม่ใช่สิ่งที่คนส่วนใหญ่จะเห็นด้วยในทันที ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงยังคงสามารถควบคุมความคิดและการกระทำของเขาในระหว่างที่ถูกสิง แต่การหลอมรวมจะทำให้เขากลายเป็นคนละคนที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
นอกเหนือจากรูปร่างหน้าตาของเขาแล้ว เฉินผิงจะเสียการควบคุมในทุกๆ อย่าง ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เขาค่อนข้างลังเล
เฮ้อ... แล้วฉันมีตัวเลือกอะไรบ้างล่ะ? นี่เป็นวิธีเดียวที่จะฆ่ามารเฒ่านั่นและได้ยาวิญญาณน้ำแข็งถ้าฉันไม่ลอง เราก็อาจไม่มีวันได้ยานั้นมา หรือที่แย่กว่านั้นคือติดอยู่ที่นี่ตลอดกาล!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...