เฉินผิงรู้สึกหัวใจเต้นรัวเมื่อรู้ว่าชายคนนั้นคือใคร ให้ตายเถอะ... นั่นมารเฒ่า น้องชายของผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะตามเราทันเร็วขนาดนี้!
ขณะที่ตื่นตระหนก เฉินผิงก็นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้และมองลงไปที่ร่างกายของเขา อ๊ะ! ฉันไม่ใช่ตัวเองด้วยซ้ำ! ฉันอยู่ร่างของผู้อาวุโสแล้ว! ที่แย่ที่สุดคือมารเฒ่าดูหนุ่มกว่าครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขามาก
ทันใดนั้น เฉินผิงนึกถึงสิ่งที่ผู้อาวุโสพูดก่อนพวกเขาจะหลอมรวมกัน และในที่สุดก็เข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
โอ้! เดี๋ยวนะ... มารเฒ่าไม่ได้ตามเราทัน นี่เป็นเพียงความทรงจำส่วนหนึ่งของผู้อาวุโสเพราะจิตของเราถูกหลอมรวมเข้าด้วยกัน!
“การเป็นผู้ตระกูลมันสำคัญกับนายขนาดนั้นเลยหรือ? นายถูกความชั่วร้ายครอบงำ ดังนั้นฉันจะไม่โทษที่นายทำผิดและฝึกฝนวิชามาร กลับไปกับฉันเถอะ ฉันจะได้ช่วยนายทำลายมารในตัวนาย เราเป็นพี่น้องกัน ฉันไม่อยากให้เราสู้กัน” ผู้อาวุโสพูดอย่างราบเรียบ
สำหรับเฉินผิง มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังดูหนังอยู่ ในขณะที่ความทรงจำของผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลฉายต่อหน้าเขา
นี่คงเป็นความทรงจำที่ลืมเลือนได้ยากที่สุดของผู้อาวุโส เป็นสาเหตุว่าทำไมมันถึงปรากฏขึ้นเป็นอย่างแรก!
“หึ อย่ามาทำตัวสูงส่งไปหน่อยเลย เราเติบโตมาด้วยกันและฝึกฝนวิชาเดียวกัน แต่ฉันมีความสามารถสูงกว่ามาตลอด แล้วทำไมตำแหน่งผู้นำตระกูลถึงตกเป็นของพี่? เป็นเพราะพี่เกิดก่อนฉันแค่ไม่กี่นาทีงั้นหรือ? แบบนี้ฉันไม่ยอมรับ ฉันยอมไม่ได้...” มารเฒ่าตะโกน ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
“ยังไม่สายเกินไปที่จะกลับใจและยอมให้อภัย ตราบใดที่นายกำจัดวิชามารของนาย ฉันก็จะให้โอกาสนายอีกครั้ง” ผู้อาวุโสกล่าว น้ำเสียงของเขามีความวิงวอน
“กำจัดวิชามารของฉันงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!” มารเฒ่าเยาะเย้ย “นับตั้งแต่ที่ฉันฝึกฝนมัน พลังของฉันก็เหนือกว่าพี่อย่างก้าวกระโดด เพราะแบบนั้นพี่ก็เลยรู้สึกไม่สบายใจสินะ? ฟังให้ดี วิชามารของฉันเป็นทางเดียวที่เหมาะสำหรับการเสริมสร้างรากฐานของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล วิชาของเราในตอนนี้ล้าสมัยและควรจะถูกกำจัดไปนานแล้ว หากเราปฏิเสธที่จะยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่จำเป็น ตระกูลของเราจะสิ้นไม่ช้าก็เร็ว”
ใบหน้าของผู้อาวุโสเต็มไปด้วยความเศร้าขณะที่เขามองดูน้องชายของเขา “มันแย่จนถึงขั้นที่นายต้องกลายเป็นมารเลยเหรอ? ทำไมถึงต้องให้คนในตระกูลเดินตามเส้นทางเดียวกับนายด้วย? แม้ว่าการฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลของเราจะไม่สามารถเพิ่มพลังได้มหาศาล แต่มันก็จะไม่ทำให้นายเสียสติ ดูตัวเองตอนนี้สิ นายเป็นมารทั้งกายและใจ…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...