จู่ๆ เฉินผิงก็รู้สึกราวกับว่าเขาถูกพลังลึกลับดึงตัวออกไป พริบตาหลังจากนั้น ภาพทั้งหมดตรงหน้าเขาก็เปลี่ยนไป และเขาพบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเขาเอง
เมื่อมองดูเงาสะท้อนของเขา เฉินผิงก็เห็นว่ารูปร่างหน้าตาของเขาไม่เปลี่ยนแปลง
ผู้อาวุโสปรากฏตัวขึ้นในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ไม่นึกเลยว่าประสบการณ์ชีวิตของคุณจะกว้างใหญ่และหลากหลายขนาดนี้ ดูเหมือนว่าในชีวิตคุณจะผ่านผู้หญิงมาไม่น้อยเลยนะ” ผู้อาวุโสพูดหยอกล้อ
เฉินผิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในทันใด ท้ายที่สุดแล้ว เนื่องจากความทรงจำของพวกเขาหลอมรวมเข้าด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างจากอดีตของเขาจึงถูกเผยให้ผู้อาวุโสเห็น
ความทรงจำในช่วงเวลาที่เขาใช้ร่วมกับจี้หรูเสว่ กู่หลิงเอ๋อร์ และเก๋อหยู่หานบนเตียงขนาดใหญ่ ปลุกเร้าความตื่นเต้นในตัวเขา
“แล้วทำไมคุณถึงฝันกลางวันเอาตอนนี้ล่ะ?” ผู้อาวุโสผงะเล็กน้อย
“ขอโทษครับท่าน” ใบหน้าของเฉินผิงแดงก่ำจากความเขินอาย
เมื่อมองดูทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง ผู้อาวุโสก็ออกความเห็นว่า “คุณครอบครองสมบัติอยู่หลายชิ้น” หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็จ้องมองไปที่ต้าหลัวจินเตี้ยนและเงียบไปสักพัก
ขณะที่เฉินผิงกำลังจะถามผู้อาวุโสว่าเขารู้อะไรเกี่ยวกับต้าหลัวจินเตี้ยนหรือไม่ ฝ่ายหลังก็โบกมือกะทันหันและคว้าเสี้ยววิญญาณของเจ่อเยี่ยนเอาไว้
“น่าประหลาดใจที่มีเสี้ยววิญญาณของมารซ่อนอยู่ในทะเลจิตสำนึกของคุณ ฉันจะกำจัดเขาให้คุณก็แล้วกัน” เขากล่าว เตรียมที่จะลบตัวตนของเจ่อเยี่ยน
“ช่วยผมด้วย คุณเฉิน!” เจ่อเยี่ยนร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว
ในขณะที่ผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลก็เป็นเสี้ยววิญญาณ กระนั้นก็ไม่ใช่ว่าเสี้ยววิญญาณทั้งหมดจะมีพลังเท่ากัน ด้วยการเคลื่อนไหวอันแผ่วเบา ผู้อาวุโสสามารถลบตัวตนของเจ่อเยี่ยนให้หายไปได้ตลอดกาล
“อย่าครับท่าน! เขาอยู่ฝ่ายผม” เฉินผิงรีบเข้ามาแทรก
หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสก็คลายมือออก จากนั้นเจ่อเยี่ยนซึ่งเต็มไปด้วยความกลัวก็รีบถอยออกห่างเพื่อให้พ้นอันตราย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...