หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3018

“ขอโทษนะครับ แต่ผมไม่เข้าใจว่าท่านหมายความว่ายังไง” เฉินผิงตอบ เขารู้สึกค่อนข้างอึดอัด

“ฮ่าๆๆ!” ผู้อาวุโสหัวเราะลั่นและไม่ถามอะไรต่อ

หลังจากนั้น เขายังคงสำรวจทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงต่อไปและทันใดนั้นก็พบเข้ากับจุติภูมิ

ผู้อาวุโสประหลาดใจที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนอย่างเฉินผิงครอบครองจุติภูมิ เขาอดไม่ได้ที่จะกล่าวชม “ทั้งที่อายุยังน้อยและระดับการบำเพ็ญเพียรอยู่ในขั้นปานกลาง แต่คุณก็ใช้จุติภูมิได้แล้ว คุณนี่ช่างอัจฉริยะโดยแท้ ฉันจะขอวัดขอบเขตจุติภูมิของคุณสักหน่อย”

ว่าแล้วเขาก็เข้าสู่จุติภูมิของเฉินผิง

ทันทีที่เข้าไปข้างใน เขาก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง

“นี่คือจุติภูมิของคุณงั้นเหรอ? หมู่ดาวท่ามกลางจักรวาล? น่าทึ่งมาก! ล้ำเลิศเหนือจินตนาการ!” เขาเอ่ยด้วยความอัศจรรย์ใจ

เมื่อได้เห็นดวงดาวแห่งจุติมายาทอแสง ผู้อาวุโสก็ไม่อาจซ่อนความประหลาดใจของเขาได้ “จุติมายา? นี่คุณฝึกจุติมายาได้สำเร็จจริงๆ หรือ?” เขาอุทาน

เฉินผิงเล่าให้ฟังสั้นๆ ว่าเขาเข้าใจจุติมายาได้ยังไง

“คุณคืออัจฉริยะตัวจริง! อย่างไรก็ตาม จุติมายาของคุณยังไม่สมบูรณ์ ฉันจะช่วยทำให้มันสมบูรณ์เองเมื่อเวลานั้นมาถึง” ผู้อาวุโสกล่าว

“ขอบคุณครับท่าน!” เฉินผิงรู้สึกซาบซึ้งใจ

ไม่นานร่างของเฉินผิงก็เริ่มหลุดจากการควบคุมของเขา ตอนนี้ผู้อาวุโสมีอำนาจเหนือร่างกายของเฉินผิง เหลือเพียงส่วนเล็กๆ ของจิตสำนึกของเฉินผิงที่ยังคงอยู่ ทำให้เขาสามารถพูดได้ แต่ไม่อาจควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกต่อไป

ขณะที่พวกเขาออกจากห้องโถงใหญ่ ฝูงชนก็เห็นเฉินผิงโผล่ออกมา แต่ไม่เห็นผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล ทำให้ทุกคนตื่นตระหนก

"คุณเฉิน เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นข้างในนั้น? ชายชราคนนั้นอยู่ที่ไหน?” จี้อวิ๋นถามเฉินผิง

เหล่าซุนรีบเข้ามาถาม “ทำไมถึงเหลือคุณคนเดียว? ผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล หนีไปแล้วเหรอ?”

“ฉันต้องการให้พวกคุณทุกคนมอบวัตถุดิบทั้งหมดที่มีอยู่ในตอนนี้มา” เฉินผิงพูดกับฝูงชนที่มารวมตัวกัน “ฉันต้องเติมพลังของฉัน มิฉะนั้นหากต้องปะทะกัน พลังที่เหลืออยู่ในร่างนี้จะไม่เพียงพอ”

เฉินผิงสูญเสียพลังวิญญาณและพลังในรูปแบบอื่นๆ ไปเป็นจำนวนมาก หากเขาเข้าสู่การต่อสู้ในขณะนั้นโดยปราศจากแหล่งพลังหลายๆ แห่งคอยสนับสนุน เขาย่อมพ่ายแพ้เป็นแน่ ไม่ว่าร่างกายของเขาจะทนทานแค่ไหนก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ทุกคนต่างสบตากัน ไม่มีใครเต็มใจที่จะมอบวัตถุดิบของตนให้

ดังคำกล่าวที่ว่าผู้คนย่อมเต็มใจสละชีวิตเพื่อความมั่งคั่ง เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรลำบากยากเย็นกว่าจะได้วัตถุดิบเหล่านั้นมา ไม่แปลกที่พวกเขาจะไม่ยอมยกให้

“ฮึ! พวกโลภมากอย่างพวกคุณสมควรตายอยู่ที่นี่! ฉันไม่สนอีกแล้ว พวกคุณทุกคนตายไปพร้อมกับวัตถุดิบของตัวเองเถอะ!” ผู้อาวุโสแค่นเสียง

ในขณะนั้น เฉินผิงรีบเข้าควบคุมร่างกายของตัวเองและพูดว่า "ทุกคน ตอนนี้ชีวิตของเราตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง ผมสละร่างกายไปแล้ว พวกคุณช่วยแบ่งวัตถุดิบให้หน่อยจะได้ไหม? ถ้าเราไม่สามารถเอาชนะมารเฒ่าได้ก็จะไม่มีใครรอดไปจากที่นี่ แบบนั้นคงจะมีแต่ความตายที่รอเราอยู่”

เฉินผิงก็หงุดหงิดเล็กน้อยเช่นกัน ฉันพยายามช่วยคนเหล่านี้ แต่พวกเขากลับไม่เต็มใจที่จะมอบวัตถุดิบของพวกเขามาให้